اسراییل و اشتباه تاکتیکی – امروزنگار

این قدیمی‌ترین روزنامه اسرائیلی است و به گفته دایره‌المعارف .dia Britannica، معروف‌ترین آنها و اکثر خوانندگان آن تحصیل کرده‌اند. این ویرایش از بسیاری جهات مهم است.

درست یک روز قبل از انتشار مقاله روزنامه هاآرتص، همزمان فعالیت 4300 پمپ بنزین در ایران مختل شد و تحویل سوخت در جایگاه ها متوقف شد. علت این حادثه که مشکلات فراوانی را برای مردم ایران به وجود آورد، مدتی در هاله ای از ابهام قرار داشت تا اینکه خبرگزاری آنلاین امروزنگار که معمولا زودتر از دیگران شناخته می شود، از احتمال حمله سایبری صحبت کرد. در نهایت دبیر شورای عالی فضای مجازی ایران در گفت‌وگوی تلویزیونی گفت که حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها ممکن است توسط یک کشور خارجی صورت گرفته باشد، اما هنوز برای اعلام جزئیات زود است. خبرگزاری آنلاین امروزنگار باز هم اولین خبرگزاریی بود که اخیرا مطلبی را در روزنامه هاآرتص منتشر کرد.

تاریخچه حملات سایبری اسرائیل به ایران

اسرائیل پیش از این نیز در حملات سایبری متعددی به ایران دست داشته است.

نیروگاه اتمی بوشهر: اولین مورد حمله سایبری اسرائیل به ایران ممکن است موضوع استاکس نت و نیروگاه اتمی بوشهر باشد. Stuxent بدافزاری بود که توسط دولت های آمریکا و اسرائیل ایجاد شد و در سال 2010 به تاسیسات هسته ای ایران، به ویژه نیروگاه بوشهر حمله کرد. یاهو نیوز بعداً ادعا کرد که به اصطلاح “المپیک” هدف برنامه هسته ای نبوده است. ایران را نابود کنید. اما برای خرید زمان و انجام تلاش های دیپلماتیک با آن ضربه بزنید. ادوارد اسنودن، کارمند سابق سیا که چندین اسناد مربوط به فعالیت های اطلاعاتی ایالات متحده را فاش کرد، در مصاحبه با اشپیگل گفت که این بدافزار با همکاری آژانس امنیت ملی ایالات متحده و اسرائیل ایجاد شده است.

– زیرساخت های مخابراتی: در سال 1397، حمید فتاحی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیات مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت در توییتی مبنی بر “حمله های پراکنده” به تعدادی از زیرساخت های ارتباطی، مدعی شد که اسرائیل منشأ این حملات بوده است. به گفته غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور، امنیت سایبری با استفاده از ویروس «نسل جدید ویروس استاکسونت» در «چند لشکر» انجام شد.

– تأسیسات نظامی پارچین: در 4 مرداد 1378 انفجاری در تأسیسات نظامی پارچین رخ داد. روز بعد، زوئی یازکلی، تحلیلگر سیاسی کانال 13 تلویزیون اسرائیل، گفت که انفجار شب گذشته در پارچین تهران به نظر می رسد “نتیجه یک حمله سایبری” باشد.

– تاسیسات هسته ای نطنز: در 21 فروردین امسال حادثه ای در تاسیسات هسته ای نطنز رخ داد. کانال کان، دولت اسرائیل، روز یکشنبه (12 آوریل) گزارش داد که کار اسرائیل “حادثه” در تاسیسات هسته ای نطنز و نتیجه “حمله سایبری جدید به ایران” بود.

– تاسیسات بندر شهید رجایی: در 20 اردیبهشت ماه سال جاری به تاسیسات آبی و جاده ای بندر شهید رجایی حمله شد. روزنامه واشنگتن پست روز دوشنبه 19 مه به نقل از یک مقام دولت آمریکا و مقامات ناشناس “دولت خارجی” گفته است که حمله سایبری اخیر به تاسیسات و جاده های آبی بندر شهید رجایی ممکن است در استان هرمزگان اسرائیل انجام شده باشد. دفن شد.

البته حملات قبلی اسرائیل به کشور ما احتمالاً محدود به این سناریوها نبوده است.

شباهت دو اتفاق و یک نکته عجیب

در 18 جولای سال جاری، اختلالی جهانی در سیستم‌های رایانه‌ای شرکت راه‌آهن رخ داد که منجر به توقف یا حتی لغو فعالیت صدها قطار و حتی ورودی و خروجی، مراکز خرید بلیط، حمل و نقل الکترونیکی و مسافری شد. خدمات و وب سایت شرکت راه آهن. دردسر. خبرگزاری آنلاین امروزنگار در همان روز با انتشار تصویری از تابلوی اطلاع رسانی حرکت قطارهای راه آهن ایران از اختلال جهانی در سیستم کامپیوتری شرکت راه آهن خبر داد که منجر به هرج و مرج بی سابقه ایستگاه های قطار در سراسر جهان شد. پیام قطار برای امنیت سایبری در تابلوی اطلاعات قطار نمایش داده شد. این پیام حاوی یک شماره تلفن نیز بود.

اما نکته عجیب در مورد حمله سایبری هفته گذشته این بود که در حمله سایبری اخیر به پمپ بنزین ها همین عدد در پیامی روی صفحه نمایش داده شد.

این شباهت یک نکته ظریف داشت. تحقیقات شرکت امنیت سایبری آمریکایی-اسرائیلی «چک پوینت» در رابطه با حمله چهار ماه پیش نشان داد که اختلال گسترده در سیستم رایانه ای شرکت راه آهن ایران ناشی از حمله سایبری گروه هکری به نام «ایندیرا» بوده است. حمله اسرائیل کار یک گروه هکری مشکوک نبود.

پس اندکی دقت در این شباهت نکته مهمی را روشن می کند. : اسرائیل مدعی شد که کارش حمله اخیر است، اگرچه متن پیام در حمله اخیر شباهت غیرقابل خدشه ای به متن پیام حمله قبلی دارد و منطقا اسرائیل که مدعی دوم است نمی تواند از این شباهت دفاع کند. با این ادعا که تصادفی بوده است. این نشان می دهد که هر دو حمله کار اسرائیل بوده و در مورد قبلی اسرائیل به دروغ مسئولیت را بر عهده گرفته است یا هیچ یک از این دو حمله کار اسرائیل نبوده و این بار اسرائیل به دروغ ادعا کرده که کار او بوده است. رویکرد هر دو حمله به طور خاص آسیب رساندن به پلت فرم خدمات عمومی است، که هیچ یک به هدف نظامی نمی پردازد، موضوعی که هاآرتص اخیراً به آن اذعان کرده است.

دشمنی دولت اسرائیل با مردم ایران؟

جامعه شناسان می گویند افکار عمومی جوامع در موقعیتی ممکن است به انتقام از دشمن بسنده کنند، موضوعی که جنبه نظامی ندارد یا دشمن را در رفتار انتقام جویانه، برای مردم عادی و زندگی روزمره شان توجیه می کند. باورش دردناکه نیاکان به یاد دارند که وقتی دولت بعث عراق مستاصل جنگ بود و با کمک کشورهای بزرگ کورکورانه هدف موشک های اسکاد بی قرار گرفت، عده ای کم کم سرود «پاسخ موشکی» سر دادند. انتقام ممکن است انتظار می رود. اما شکی نیست که کشوری که در خصومت در صدمه زدن به مردم دست بالا را بگیرد، بیش از هر زمان دیگری نفرت خواهد داشت.

تا آنجا که می دانیم، زیرساخت های خدمات عمومی که مستقیماً با امنیت و آرامش همگان ارتباط دارد، هرگز هدف حملات سایبری ایران در اسرائیل و حتی آمریکا قرار نگرفته است. البته ایران در مقیاس جهانی نیز در مورد سایبری حرف های زیادی برای گفتن دارد و دو سال پیش وزارت امنیت داخلی آمریکا در بیانیه ای درباره حمله سایبری ایران هشدار داد و گفت: «آمریکا یک برنامه سایبری قوی دارد. ایران می‌تواند تهدیدی برای ایالات متحده باشد.» در بیانیه آمده است: «ایران حداقل می‌تواند برخی از زیرساخت‌های حیاتی ایالات متحده را برای مدت محدودی مختل کند.» که نه تنها رفتار اسرائیل پیشگیرانه است، بلکه حتی نمی‌تواند معاف باشد و نوعی ابتکار برای تضعیف امنیت و آرامش مردم ایران است.

موضوع مشکلات ناشی از تهاجم به زیرساخت‌های عمومی را نمی‌توان مانند مشکلات ناشی از تحریم‌های همجنس‌گرایان در نظر گرفت و در هر دو مورد، نارضایتی عمومی را می‌توان ابزاری دانست که تأثیر یکسانی بر فشارها دارد. روی سیستم ممکن است عده‌ای تحریم‌ها و مشکلات خود را بر تصمیم‌های سیاسی تحمیل کنند و آن را به اختیار خود یا انتخاب سیاستمداران بسپارند، اما چه کسی می‌تواند ادعا کند که مردم دشمنی و تلافی‌ستیز هستند؟ آیا سیستم را در نظر نمی گیرید؟

مردم ایران قبلاً در جنگ هشت ساله نشان داده اند که در برابر مقاومت در برابر تهاجم به میهن خود و متحد شدن بیشتر متحد شده اند. بنابراین این یک اشتباه تاکتیکی عجیب است که انتظار داشته باشیم اگر کشور متخاصم بر امنیت عمومی مردم تمرکز کند، مردم به دلیل نارضایتی از نظام حرکتی این کار را انجام دهند. این ادعا در تضاد کامل با پیام های دوستانه ای است که دولت اسرائیل گاهی سعی می کند به مردم ایران ارسال کند.

آب گل آلود و شبکه سراسری اینترنت!

همیشه تاکید کرده ام به جای نام مستعار شبکه ملی اینترنت (قطع شبکه جهانی اینترنت) از عبارت شبکه ملی اطلاعات (ایجاد شبکه ای مستقل که در آن اطلاعات سازمان ها و ارگان ها و خدمات دولتی مستقل از اینترنت نگهداری شود) استفاده، همانطور که وزیر سابق فناوری اطلاعات نیز همین تمایز را مطرح کرد و اساساً با دومی سازگار بود. زمان وقوع حمله سایبری اخیر نیز از نکات مهم با زمان بندی موضوع اینترنت در کشورمان است. این روزها طرحی به نام حمایت از حقوق کاربران فضای مجازی تقدیم مجلس شده است که اکنون در مرحله آزمایش برای تصمیم گیری نهایی است. این طرح با حساسیت از سوی افکار عمومی دنبال می شود و در صورتی که برخلاف وعده های مسئولان، قصد تضعیف یا محدود کردن عمدی دسترسی مردم به اینترنت را داشته باشد، مخالفان زیادی از جمله آقای آقاتهرانی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی دارد. مجلس مشورتی و یکی از حامیان این پروژه نیز به تعدد آنها اذعان داشتند.

تقارن زمانی این حملات سایبری شرایطی را تقویت می کند که در آن افراد خاصی ممکن است تحت چتر طرح شبکه ملی اطلاعات به دنبال یک شبکه اینترنتی ملی باشند، این امکان از جمله احتمال استفاده افرادی که با محدودیت موافقت می کنند از این حمله سایبری استفاده کنند. به عنوان مدرک نیاز آنها علاوه بر حمله مستقیم به امنیت و آرامش مردم، قطعا در مخالفت با رفع محدودیت ها بی تاثیر نیستند.

1717