معبد یونگام توسط چه کسی تأسیس شد؟

معبد یونگام در سال 552 پس از میلاد توسط راهب اویسین (Uisin)، یکی از چهره های برجسته بودیسم در آن دوران، تأسیس شد. او همان راهبی است که یک سال بعد، معبد مشهور بئوپجوسا را بنیان نهاد و نام خود را در تاریخ کره جاودانه ساخت.

معبد یونگامسا، که در دل منطقه ای خوش آب و هوا در کره جنوبی آرام گرفته، نه تنها یک بنای مذهبی، بلکه دروازه ای به گذشته ای دور و پر رمز و راز است. این معبد، با قدمتی بیش از ۱۵۰۰ سال، روایتگر داستان های بی شماری از ایمان، استقامت و هنر است. هر سنگ و هر ستون آن، گویی زمزمه ای از تاریخ را در گوش بازدیدکنندگان نجوا می کند و آنان را به سفری عمیق در فرهنگ و میراث بودایی کره دعوت می نماید. کشف معماری خیره کننده، آثار هنری پنهان و افسانه های کهن مرتبط با این مکان مقدس، تجربه ای فراموش نشدنی را برای هر بازدیدکننده رقم می زند.

تاریخچه جامع معبد یونگامسا: از تأسیس تا بازسازی های نوین

معبد یونگامسا، که معنای آن «معبد صخره اژدها» است، داستانی دیرینه و پرفراز و نشیب را در دل خود پنهان کرده است. بنیانگذار این مکان مقدس، راهب اویسین بود که در سال 552 میلادی، آن را در دامنه های شمالی کوه جانگریونگام و در منطقه اوکچئون، استان چانگچئونگبوک-دو پایه گذاری کرد. اویسین، شخصیتی الهام بخش و پیشگام در گسترش بودیسم بود که یک سال پس از تأسیس یونگامسا، مسئولیت ساخت معبد بزرگ و معروف بئوپجوسا را نیز بر عهده گرفت و نامی ماندگار از خود به جا گذاشت. در آن زمان، معبد یونگامسا به دلیل وجود یک صخره بزرگ و اژدها مانند به نام «یونگ باوی» شهرت یافت و نام خود را از آن گرفت؛ صخره ای که نمادی از قدرت و معنویت تلقی می شد و به باور مردم، اژدهایی بر آن زندگی می کرد.

دوران شکوفایی و ویرانی

در طول قرون متمادی، معبد یونگامسا به عنوان یک مرکز مهم مذهبی و فرهنگی به شکوفایی رسید. راهبان و پیروان بودا از سراسر شبه جزیره برای عبادت، مطالعه و یافتن آرامش به این مکان می آمدند. معماری منحصر به فرد و موقعیت مکانی استثنایی آن، یونگامسا را به نگینی در میان معابد بودایی تبدیل کرده بود. اما تاریخ، همیشه روی خوش به بناهای تاریخی نشان نمی دهد. در سال ۱۵۹۲ میلادی، طوفان جنگ ایمجین که با تهاجم ژاپنی ها به کره آغاز شد، ویرانی گسترده ای را به بار آورد. معبد یونگامسا نیز از این فاجعه در امان نماند و به طور کامل توسط مهاجمان ویران گشت. صخره یونگ باوی، که الهام بخش نام معبد بود، نیز در این جنگ تخریب شد و تنها بخش هایی از آن بر جای ماند. این دوران، نقطه تاریکی در تاریخ معبد یونگامسا به شمار می رود، جایی که شکوه گذشته به تلی از خاکستر بدل شد.

تلاش برای احیا و بازسازی

با گذشت زمان و فروکش کردن آتش جنگ، تلاش هایی برای احیای این گنجینه باستانی آغاز شد. طی دهه های گذشته، با همت و اراده مسئولان و علاقه مندان به میراث فرهنگی کره، معبد یونگامسا به تدریج بازسازی و احیا گردید. امروزه، این معبد بار دیگر به مکانی مقدس و باستانی تبدیل شده که میزبان تالارهای زیارتگاه متعدد و گنجینه های ارزشمند فرهنگی است. پاگوداهای سنگی سه طبقه شرقی و غربی معبد یونگامسا، که اکنون با شماره ۱۳۳۸ در فهرست گنجینه های ملی کره به ثبت رسیده اند، شاهدان خاموش این تاریخ پر فراز و نشیب هستند. این پاگوداها، نمادی از استقامت فرهنگی و اراده برای حفظ میراث اجدادی به شمار می روند و داستان ویرانی و بازسازی را در سکوت خود روایت می کنند.

معبد یونگامسا، بیش از یک بنای تاریخی، نمادی از استقامت روح بودیسم و توانایی ملتی در بازیابی شکوه گذشته خود است.

معماری و بخش های اصلی معبد یونگامسا: سفری به دل جزئیات

مسیر دسترسی به معبد یونگامسا، خود بخشی از تجربه بازدید است. این معبد در ارتفاعات کوه جانگریونگام قرار گرفته و برای رسیدن به آن، باید از جاده ای کوهستانی و پرپیچ وخم عبور کرد که به تدریج به سمت بالا امتداد می یابد. این مسیر، پیش از رسیدن به محوطه اصلی معبد، ابتدا به پارکینگ وسیع آن می رسد که در سمت چپ ورودی قرار گرفته است. پس از پارک خودرو، مجموعه ای از پله های سنگی بازدیدکنندگان را به حیاط پایین معبد یونگامسا هدایت می کنند؛ جایی که اولین بخش های این مجموعه عظیم، خود را به نمایش می گذارند.

حیاط پایین معبد

در حیاط پایین معبد، اولین چیزی که نگاه ها را به خود جلب می کند، تالار دائونگ-جئون (Daeung-jeon) است. این تالار اصلی معبد، با معماری چشم نواز خود، قلب مجموعه به شمار می رود. دیوارهای بیرونی تالار دائونگ-جئون با نقاشی های معروف «شیمو-دو» یا همان نقاشی های دیواری گاو گله مزین شده اند که هر کدام داستانی عمیق و فلسفی از مسیر روشن بینی بودایی را بازگو می کنند. در مقابل این تالار، دو فانوس سنگی بزرگ به نام «سئوک دئونگ» قد برافراشته اند که نور و معنویت را به فضای اطراف می بخشند. با ورود به تالار دائونگ-جئون، بازدیدکنندگان با یک نقش برجسته طلایی زیبا در محراب اصلی مواجه می شوند که در مرکز آن، مجسمه «سئوکگامونی-بول» یا بودای تاریخی قرار دارد. در سمت راست محراب اصلی، نقاشی دیواری باشکوهی به «گوانسئوم-بوسال» (بودیساتوای مهربانی) و «شینجونگ تائنگ هوا» (نقاشی دیواری نگهبان) اختصاص یافته است. در سمت چپ نیز، دو نقاشی دیواری دیگر دیده می شوند که یکی به «چیل سئونگ» (هفت ستاره) و دیگری به «دوکسئونگ» (قدیس تنها) تعلق دارد و هر کدام جلوه ای از اعتقادات بودایی و شمنیسم کره ای را به تصویر می کشند.

در سمت چپ تالار دائونگ-جئون، پاویون جونگ رو (Jong-ru) یا برج زنگ معبد قرار گرفته است. در این پاویون، یک زنگ بزرگ برهما بل به تنهایی خودنمایی می کند که با نوای خود، زمان و معنویت را به هم پیوند می زند. از همین نقطه، می توان منظره ای پانوراما و نفس گیر از دره وسیع و شهر اوکچئون را در پایین دست به تماشا نشست؛ چشم اندازی که روحتان را نوازش می دهد و عظمت طبیعت را در کنار معماری انسانی یادآور می شود. پشت پاویون جونگ رو، زیارتگاه یونگ وانگ (شاه اژدها) در فضای باز قرار دارد. این زیارتگاه شامل یک نقاشی دیواری بزرگ است که پادشاه اژدها را در سمت راست و یک جفت اژدهای چرخان را در سمت چپ به تصویر کشیده و نمادی از قدرت و حفاظت است.

در سمت راست تالار دائونگ-جئون، و در انتهای مجموعه ای از پله های سنگی نامنظم، پاگوداهای سنگی سه طبقه شرقی و غربی معبد یونگامسا واقع شده اند. این پاگوداها، که اکنون با عنوان گنجینه ملی شماره ۱۳۳۸ کره شناخته می شوند، برای اولین بار در دوران سلسله گوریو (۹۱۸-۱۳۹۲) ساخته شدند و نمادی از دوران شکوفایی هنر و مذهب بودایی در کره به شمار می روند. موقعیت قرارگیری این پاگوداها بسیار منحصر به فرد است؛ آن ها به جای اینکه در مقابل سالن اصلی معبد قرار گیرند، در سمت راست، بر روی صخره ای مشرف به شهر بنا شده اند. این شیوه قرارگیری، به باور بسیاری، با هدف گسترش قدرت بودا و امید به رونق و شکوفایی کشور در دوران سلسله گوریو طراحی شده بود، به طوری که نماد بودایی از همه جهات قابل مشاهده باشد و برکت خود را بر سرزمین بگستراند. هر یک از این پاگوداهای دوقلو، سازه ای سه طبقه است که بر روی یک پایه دو طبقه قرار گرفته و با ارتفاعی حدود ۴.۱ تا ۴.۳ متر، جلوه ای باشکوه دارد. با وجود سادگی در طراحی، قدرت و معنویت عمیقی از این سازه ها ساطع می شود. اگر از نزدیک به پاگودای غربی نگاه کنید، متوجه آسیب دیدگی هایی در طبقه دوم و سوم آن خواهید شد که البته در طول زمان با دقت ترمیم شده اند و خود نشانه ای از تاریخ پر فراز و نشیب این بناها هستند.

بخش های بالایی معبد

با صعود از مجموعه ای از پله های پیچ درپیچ که در سمت چپ تالار دائونگ-جئون قرار دارند، بازدیدکنندگان به بخش های بالایی معبد می رسند. در این قسمت، سالن چئونبول جئون (Cheonbul-jeon) خودنمایی می کند. درهای ورودی این تالار زیارتگاه، با نقاشی های شدید «گویمیئون» (ماسک هیولا) مزین شده اند که حالتی محافظه کار و در عین حال هنرمندانه به آن می بخشند. دیوارهای بیرونی این سالن نیز با نقاشی های «پالسانگ دو» (هشت صحنه از زندگی بودا) پوشیده شده اند که لحظات کلیدی از حیات بودا را به تصویر می کشند و هر کدام به تنهایی یک اثر هنری محسوب می شوند. با قدم گذاشتن به داخل سالن چئونبول جئون، مجسمه های سه گانه بودا در محراب اصلی توجه را به خود جلب می کنند: در مرکز، «بیروجانا-بول» (بودای انرژی کیهانی) قرار دارد که توسط «سئوکگامونی-بول» (بودای تاریخی) و «نوسانا-بول» (جسم کامل بودا) در دو طرف احاطه شده است. فضای داخلی این سالن با هزاران تصویر طلایی از بودا پر شده که جلوه ای از ایمان و پرستش را به نمایش می گذارد و حس حضور در مکانی مقدس را تقویت می کند.

باز هم در سمت چپ تالار چئونبول جئون، و با ادامه صعود از پله های شیب دار و پرپیچ وخم، بازدیدکنندگان به سالن سانشین (Sanshin/Dokseong-gak) می رسند. این زیارتگاه که به شمنیسم نیز تعلق دارد، مکانی برای ادای احترام به ارواح طبیعت است. در داخل این تالار، یک نقاشی بزرگ از «سانشین» (روح کوهستان) در سمت راست دیده می شود که با تصویری کوچک تر از «دوکسئونگ» (قدیس تنها) در سمت چپ همراه شده است. این نقاشی ها، ریشه های عمیق اعتقادات محلی کره ای را در کنار بودیسم به نمایش می گذارند. در سمت راست سالن سانشین، یک عرشه چوبی قرار دارد که از آنجا، مناظر خیره کننده ای از دره زیرین پیش چشمان بازدیدکننده گسترده می شود. این چشم انداز، نه تنها زیبایی های طبیعی منطقه را به نمایش می گذارد، بلکه مکانی ایده آل برای تأمل و آرامش است.

جاذبه های پنهان و گنجینه های معبد یونگام: فراتر از معماری

معبد یونگامسا تنها به معماری باشکوهش خلاصه نمی شود؛ در جای جای این مجموعه، گنجینه ها و جاذبه های پنهانی وجود دارد که هر یک داستانی منحصر به فرد را روایت می کنند. یکی از مهم ترین این گنجینه ها، بودای ایستاده سنگ تراشی شده است که بر روی صخره ای در نزدیکی سالن سانشین آرام گرفته است. قدمت این نقش برجسته سنگی به دوران شیلا متحد (۶۶۸-۹۳۵ پس از میلاد) یا اوایل سلسله گوریو (۹۱۸-۱۳۹۲) بازمی گردد که این خود نشانه ای از تاریخ بسیار کهن آن است. ویژگی منحصر به فرد این بودا، وجود رنگ های باقی مانده بر روی هاله، لب ها و ردای آن است که با توجه به قدمت بسیار زیاد، پدیده ای نادر محسوب می شود و جلوه ای خاص به آن می بخشد. این بودا، گویی روح زمان را در خود حفظ کرده و با رنگ های کمرنگش، از دوران های دور سخن می گوید.

افسانه شاهزاده مائوئی

به این بودای سنگی، افسانه ای دلنشین و تأثیرگذار نیز گره خورده است که بر جذابیت آن می افزاید. گفته می شود که شاهزاده مائوئی، پسر گئونگ سون پادشاه شیلا (آخرین پادشاه سلسله شیلا که در سال های ۹۲۷-۹۳۵ حکومت کرد)، بر بالای همین صخره ایستاده و در حالی که به سمت پایتخت فریاد می کشید، سوگواری خود را برای سقوط پادشاهی اش ابراز کرد. پس از سال ها، نوادگان خاندان سلطنتی شیلا، این بودا را برای بزرگداشت و ادای احترام به شاهزاده مائوئی حکاکی کردند. از این رو، این بودا به «بودای شاهزاده مائوئی» نیز شهرت یافته و یادآور وفاداری و حسرت یک دوران از دست رفته است. لمس این صخره و تماشای این بودا، حس ارتباط عمیقی با تاریخ و افسانه های کهن کره ایجاد می کند.

زیبایی های طبیعی اطراف معبد

فراتر از سازه های دست بشر، معبد یونگامسا در آغوش طبیعت بی نظیری قرار گرفته است. چشم اندازهای خیره کننده از دره و شهر اوکچئون که از نقاط مختلف معبد، به ویژه از عرشه چوبی کنار سالن سانشین، قابل مشاهده هستند، روحی تازه به بازدیدکنندگان می بخشند. این مناظر، ترکیبی از کوهستان های سرسبز، رودخانه های آرام و بافت شهری است که در زیر پای شما گسترده شده اند و حس آرامش و عظمت را القا می کنند. در فصول مختلف، طبیعت اطراف معبد جلوه های متفاوتی به خود می گیرد؛ از شکوفه های بهاری و سرسبزی تابستانی گرفته تا رنگ های پاییزی برگ ها و سکوت برفی زمستان، هر زمان زیبایی خاص خود را دارد و تجربه ای متفاوت از بازدید از معبد یونگامسا را رقم می زند. گشت و گذار در این طبیعت بکر، فرصتی است برای یافتن آرامش و اتصال با زیبایی های جهان.

راهنمای عملی بازدید از معبد یونگام: چطور به آنجا برویم؟

بازدید از معبد یونگامسا، تجربه ای است که برنامه ریزی دقیقی را می طلبد تا بتوان نهایت لذت را از آن برد. دسترسی به این معبد، با توجه به موقعیت کوهستانی آن، نیازمند استفاده از ترکیبی از وسایل حمل و نقل عمومی و پیاده روی است، اما این مسیر خود بخشی از جذابیت سفر به این مکان مقدس است.

مسیرهای دسترسی

اگر قصد دارید با قطار به منطقه اوکچئون سفر کنید، اولین قدم پس از رسیدن به ایستگاه قطار Okcheon، پیاده روی کوتاهی است. از ایستگاه قطار، حدود 240 متر یا تقریباً 4 دقیقه پیاده روی لازم است تا به ترمینال اتوبوس Okcheon برسید. این ترمینال، نقطه آغاز مسیر زمینی به سوی معبد است. از ترمینال اتوبوس، باید سوار اتوبوس شماره 54 شوید. این اتوبوس شما را از میان مناظر زیبای منطقه عبور می دهد و پس از حدود 12 توقف و تقریباً 14 دقیقه سفر، به ایستگاه «Yeongsaengwon – 영생원» خواهید رسید. از این ایستگاه، مسیر نهایی به سمت معبد یونگامسا آغاز می شود. برای رسیدن به معبد، باید حدود 1.7 کیلومتر در سربالایی پیاده روی کنید که تقریباً 25 دقیقه زمان می برد. این پیاده روی، اگرچه ممکن است کمی طولانی به نظر برسد، اما فرصتی عالی برای لذت بردن از هوای تازه کوهستان و چشم اندازهای دل انگیز اطراف است. هر قدم در این مسیر، شما را به آرامش و سکوت معبد نزدیک تر می کند.

ساعات بازدید و نکات مهم

یکی از ویژگی های منحصر به فرد معبد یونگامسا، عدم وجود محدودیت زمانی برای بازدید است. این به آن معناست که در هر ساعتی از شبانه روز می توانید به این مکان مقدس مراجعه کنید و از فضای آرامش بخش آن بهره مند شوید. البته، همیشه باید به این نکته توجه داشت که در برخی ایام خاص و جشنواره های بزرگ مذهبی مانند جشنواره چوسئوک (عید برداشت محصول در کره)، ممکن است درب های معبد یا بخش هایی از آن برای عموم بسته باشد یا ساعات بازدید محدود شود. بنابراین، توصیه می شود پیش از سفر، از طریق منابع معتبر محلی یا وب سایت های گردشگری، از وضعیت فعلی بازدید اطلاع کسب کنید.

برای بازدیدکنندگان، رعایت برخی نکات مهم حائز اهمیت است: پوشیدن لباس مناسب و احترام آمیز برای ورود به اماکن مذهبی ضروری است. همچنین، حفظ سکوت و آرامش در محوطه معبد، به ویژه در تالارهای اصلی و زیارتگاه ها، از ارکان احترام به فرهنگ بودایی و دیگر بازدیدکنندگان محسوب می شود. در نظر داشته باشید که این معبد به عنوان یک مکان معنوی و تاریخی، محلی برای تأمل و سکون است، پس با احترام و سکوت، تجربه ای عمیق تر از این مکان کسب خواهید کرد. این نکات کوچک، به شما کمک می کنند تا سفری دلپذیر و با معنا به معبد یونگامسا داشته باشید و لحظاتی فراموش نشدنی را در این مکان مقدس تجربه کنید.

سفر به معبد یونگامسا، نه تنها یک بازدید تاریخی، بلکه راهی برای اتصال با آرامش و معنویت هزاران ساله است.

نتیجه گیری: میراث ماندگار معبد یونگامسا

معبد یونگامسا، با قدمت دیرینه و روایت های پربارش، فراتر از یک بنای مذهبی، میراثی زنده از تاریخ و فرهنگ کره به شمار می رود. از زمان تأسیس آن توسط راهب اویسین در سال 552 میلادی، این معبد شاهد دوران های شکوفایی و ویرانی بوده، اما همواره توانسته است از میان خاکسترها برخیزد و بار دیگر به نمادی از استقامت و ایمان تبدیل شود. معماری باشکوه آن، با تالارهایی چون دائونگ-جئون و پاگوداهای سه طبقه که گنجینه های ملی محسوب می شوند، هر بازدیدکننده ای را به تحسین وا می دارد.

جاذبه های پنهان، از جمله بودای ایستاده سنگ تراشی شده با افسانه شاهزاده مائوئی، لایه های عمیق تری از داستان و معنویت را به این مکان می بخشند. در کنار این گنجینه های ساخته دست بشر، زیبایی های طبیعی اطراف معبد، از جمله چشم اندازهای خیره کننده دره اوکچئون، آرامش و الهامی وصف ناپذیر را به ارمغان می آورند. معبد یونگامسا، امروزه نه تنها یک مقصد زیارتی مهم برای بوداییان، بلکه یک جاذبه گردشگری برجسته است که هر ساله هزاران علاقه مند به تاریخ، فرهنگ و طبیعت را از سراسر جهان به خود جذب می کند. بازدید از این معبد، فرصتی بی نظیر برای قدم نهادن در تاریخ، تجربه آرامش معنوی و غرق شدن در زیبایی های طبیعی و هنری کره جنوبی است؛ سفری که بی شک در ذهن و روح بازدیدکنندگان حک خواهد شد و خاطره ای ماندگار از میراث غنی شرق آسیا را به یادگار خواهد گذاشت.