درمان عفونت واژن در خانه

درمان عفونت واژن در خانه : بررسی علمی و پزشکی

آیا درمان عفونت واژن در خانه امکان پذیر است؟ خواص روغن بادام شیرین برای واژن چیست؟ پاسخ کوتاه این است : تا حدی بله اما با احتیاط فراوان و در شرایط خاص. در حالی که برخی از روش های خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به تسکین علائم خفیف عفونت های واژن کمک کنند هیچ گاه نباید جایگزین تشخیص دقیق و درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک متخصص شوند. خوددرمانی عفونت های واژن می تواند منجر به تشخیص نادرست تاخیر در درمان مناسب عوارض جدی تر و مقاومت دارویی شود. در این مقاله به بررسی علمی و پزشکی موضوع درمان عفونت واژن در خانه می پردازیم علائم و نشانه های عفونت های واژن را شرح می دهیم روش های تشخیص و درمان علمی را معرفی می کنیم و نقش احتمالی برخی از راهکارهای خانگی را در کنار درمان های پزشکی مورد بررسی قرار می دهیم.

عفونت واژن چیست؟ تعریف علمی و انواع رایج

عفونت واژن که به نام واژینیت نیز شناخته می شود به التهاب و عفونت واژن اشاره دارد. واژن کانال عضلانی است که دهانه رحم را به قسمت خارجی دستگاه تناسلی متصل می کند. عفونت واژن یک مشکل شایع در بین زنان در تمام سنین است و می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. از دیدگاه علمی عفونت واژن اغلب به دلیل عدم تعادل در میکروارگانیسم های طبیعی واژن ایجاد می شود. واژن سالم حاوی مجموعه ای از باکتری ها و قارچ های مفید است که به حفظ تعادل pH و جلوگیری از رشد بیش از حد میکروارگانیسم های مضر کمک می کنند. به هم خوردن این تعادل می تواند منجر به رشد بیش از حد برخی از میکروارگانیسم ها و در نتیجه عفونت شود.

رایج ترین انواع عفونت های واژن عبارتند از :

• عفونت قارچی واژن (کاندیدیازیس ولوواژینال) : این نوع عفونت که اغلب به نام “عفونت قارچی” شناخته می شود ناشی از رشد بیش از حد قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس است که به طور طبیعی در واژن وجود دارد. عفونت قارچی بسیار شایع است و علائمی مانند خارش شدید واژن سوزش ترشحات سفید و غلیظ شبیه پنیر کاتیج و درد هنگام مقاربت یا ادرار کردن را ایجاد می کند.
• واژینوز باکتریایی (BV) : واژینوز باکتریایی شایع ترین نوع عفونت واژن است و ناشی از عدم تعادل باکتری های طبیعی واژن است. در این حالت باکتری های مضر مانند گاردنرلا واژینالیس بر باکتری های مفید مانند لاکتوباسیل ها غلبه می کنند. علائم BV شامل ترشحات خاکستری یا سفیدرنگ با بوی نامطبوع شبیه ماهی خارش خفیف و سوزش است. گاهی اوقات BV بدون علامت نیز می باشد.
• تریکومونیازیس (تریک) : تریکومونیازیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که توسط انگل تک یاخته ای به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. علائم تریکومونیازیس می تواند شامل ترشحات کف آلود زردرنگ یا سبز رنگ با بوی بد خارش و سوزش واژن درد هنگام مقاربت و ادرار کردن و گاهی اوقات درد زیر شکم باشد. در مردان تریکومونیازیس اغلب بدون علامت است.
• واژینیت آتروفیک : این نوع واژینیت مربوط به کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی یا پس از زایمان است. کمبود استروژن باعث نازک شدن و خشکی دیواره واژن می شود که می تواند منجر به التهاب خارش سوزش و درد هنگام مقاربت شود. واژینیت آتروفیک عفونت نیست اما به دلیل التهاب واژن در این دسته قرار می گیرد.
• واژینیت تحریکی (غیرعفونی) : این نوع واژینیت ناشی از تحریک واژن توسط مواد شیمیایی محصولات بهداشتی لباس های تنگ یا آلرژن ها است. علائم می تواند شامل خارش سوزش قرمزی و ترشحات باشد.

علائم و نشانه های مرتبط با عفونت واژن

علائم عفونت واژن بسته به نوع عفونت متفاوت است اما برخی از علائم و نشانه های رایج عبارتند از :

• تغییر در ترشحات واژن : این شامل تغییر در رنگ بو قوام و حجم ترشحات است. ترشحات ممکن است سفید خاکستری زرد سبز کف آلود یا غلیظ باشند.
• خارش واژن : خارش می تواند خفیف تا شدید باشد و در ناحیه بیرونی واژن (ولو) یا داخل واژن احساس شود.
• سوزش واژن : سوزش ممکن است هنگام ادرار کردن مقاربت جنسی یا به طور مداوم احساس شود.
• درد واژن : درد می تواند به صورت احساس ناراحتی حساسیت به لمس یا درد شدید در ناحیه واژن باشد.
• قرمزی و تورم واژن و ولو : التهاب می تواند باعث قرمزی و تورم در ناحیه واژن و اطراف آن شود.
• بوی نامطبوع واژن : برخی از عفونت ها مانند واژینوز باکتریایی می توانند بوی نامطبوعی شبیه بوی ماهی ایجاد کنند.
• درد هنگام ادرار کردن (سوزش ادرار) : التهاب واژن می تواند باعث سوزش هنگام عبور ادرار شود.
• درد هنگام مقاربت جنسی (دیسپارونیا) : التهاب و خشکی واژن می تواند مقاربت جنسی را دردناک کند.
• لکه بینی یا خونریزی خفیف واژینال : در موارد نادر عفونت های واژن می توانند باعث لکه بینی یا خونریزی خفیف بین دوره های قاعدگی شوند.

توجه : مهم است که به خاطر داشته باشید که علائم ذکر شده در بالا می توانند مربوط به سایر مشکلات سلامتی غیر از عفونت واژن نیز باشند. همچنین برخی از زنان ممکن است عفونت واژن داشته باشند اما هیچ علائمی را تجربه نکنند. در صورت مشاهده هرگونه علامت غیرعادی در ناحیه واژن مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است.

روش های تشخیص علمی و پزشکی عفونت واژن

تشخیص دقیق نوع عفونت واژن برای درمان موثر آن بسیار مهم است. تشخیص معمولاً توسط پزشک متخصص زنان یا پزشک عمومی انجام می شود و شامل مراحل زیر است :

1. گرفتن شرح حال پزشکی : پزشک در مورد علائم تاریخچه پزشکی سابقه جنسی و داروهای مصرفی شما سؤال خواهد کرد. این اطلاعات به پزشک کمک می کند تا علت احتمالی علائم شما را تعیین کند.
2. معاینه لگنی : پزشک معاینه لگنی انجام می دهد تا واژن دهانه رحم و اندام های تناسلی خارجی را بررسی کند. در طول معاینه پزشک به دنبال علائم التهاب ترشحات غیرطبیعی زخم یا سایر ناهنجاری ها خواهد بود.
3. آزمایش نمونه ترشحات واژن : پزشک ممکن است نمونه ای از ترشحات واژن را با استفاده از سواب پنبه ای استریل جمع آوری کند. این نمونه برای انجام آزمایش های مختلف به آزمایشگاه فرستاده می شود تا نوع عفونت شناسایی شود. آزمایش های رایج عبارتند از :
• میکروسکوپی مستقیم (Wet Mount) : نمونه ترشحات زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا وجود قارچ کاندیدا انگل تریکوموناس یا “سلول های سرنخ” (Clue cells) که نشان دهنده واژینوز باکتریایی هستند مشخص شود.
• تست pH واژن : pH طبیعی واژن بین ۳.۸ تا ۴.۵ است (اسیدی). افزایش pH واژن (قلیایی شدن) می تواند نشان دهنده واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس باشد.
• کشت ترشحات واژن : در مواردی که تشخیص قطعی نیست یا عفونت مقاوم به درمان است کشت ترشحات واژن انجام می شود تا نوع دقیق میکروارگانیسم عامل عفونت شناسایی شود و حساسیت آن به آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضدقارچ مشخص شود.
• تست های DNA : تست های مولکولی مبتنی بر DNA می توانند برای شناسایی سریع تر و دقیق تر میکروارگانیسم های عامل عفونت های واژن به ویژه در مورد تریکومونیازیس و واژینوز باکتریایی استفاده شوند.
4. آزمایش های اضافی : در برخی موارد پزشک ممکن است آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون یا آزمایش ادرار را برای رد سایر شرایط پزشکی یا بررسی عفونت های همزمان درخواست کند.

اهمیت تشخیص دقیق : تشخیص دقیق نوع عفونت واژن بسیار حیاتی است زیرا درمان هر نوع عفونت متفاوت است. درمان نادرست یا خوددرمانی می تواند نه تنها علائم را تسکین ندهد بلکه می تواند منجر به بدتر شدن عفونت عوارض جدی تر مانند بیماری التهابی لگن (PID) در صورت عدم درمان تریکومونیازیس یا واژینوز باکتریایی و مقاومت دارویی شود.

روش های درمانی پزشکی و بالینی عفونت واژن

درمان عفونت واژن بستگی به نوع عفونت دارد و معمولاً شامل داروهای تجویزی توسط پزشک است. روش های درمانی رایج برای انواع مختلف عفونت های واژن به شرح زیر است :

درمان عفونت قارچی واژن

• داروهای ضدقارچ موضعی : داروهای ضدقارچ موضعی به صورت کرم پماد یا شیاف واژینال در دسترس هستند و معمولاً برای عفونت های قارچی خفیف تا متوسط تجویز می شوند. این داروها شامل میکونازول کلوتریمازول بوکونازول و تیوکونازول هستند که می توانند بدون نسخه (OTC) نیز تهیه شوند. با این حال توصیه می شود قبل از استفاده از داروهای OTC با پزشک مشورت کنید تا از تشخیص صحیح اطمینان حاصل شود.
• داروهای ضدقارچ خوراکی : برای عفونت های قارچی شدیدتر یا مقاوم به درمان موضعی پزشک ممکن است داروهای ضدقارچ خوراکی مانند فلوکونازول را تجویز کند. فلوکونازول معمولاً به صورت یک دوز واحد مصرف می شود.
• درمان عفونت های قارچی عودکننده : در صورتی که عفونت های قارچی به طور مکرر عود می کنند (بیش از ۴ بار در سال) پزشک ممکن است یک دوره درمانی طولانی تر با داروهای ضدقارچ خوراکی یا موضعی تجویز کند. همچنین ممکن است بررسی عوامل زمینه ای مانند دیابت یا ضعف سیستم ایمنی ضروری باشد.

درمان واژینوز باکتریایی (BV)

• آنتی بیوتیک های خوراکی : درمان اصلی BV آنتی بیوتیک ها هستند. رایج ترین آنتی بیوتیک های تجویز شده برای BV عبارتند از مترونیدازول و کلیندامایسین. مترونیدازول معمولاً به صورت خوراکی دو بار در روز به مدت ۷ روز یا به صورت ژل واژینال استفاده می شود. کلیندامایسین نیز به صورت کرم واژینال یا شیاف واژینال موجود است.
• آنتی بیوتیک های موضعی : در برخی موارد آنتی بیوتیک های موضعی مانند ژل مترونیدازول یا کرم کلیندامایسین ممکن است به جای داروهای خوراکی تجویز شوند به ویژه برای عفونت های خفیف تر یا در دوران بارداری.

درمان تریکومونیازیس (تریک)

• آنتی بیوتیک های خوراکی : تریکومونیازیس با آنتی بیوتیک های خوراکی مانند مترونیدازول یا تینیدازول درمان می شود. معمولاً یک دوز واحد مترونیدازول یا تینیدازول کافی است. درمان شریک جنسی : بسیار مهم است که شریک جنسی فرد مبتلا به تریکومونیازیس نیز همزمان درمان شود حتی اگر علائمی نداشته باشد تا از انتقال مجدد عفونت جلوگیری شود. تا پایان دوره درمان باید از رابطه جنسی خودداری شود.

درمان واژینیت آتروفیک

• استروژن موضعی : درمان اصلی واژینیت آتروفیک جایگزینی استروژن از دست رفته است. استروژن موضعی به صورت کرم واژینال حلقه واژینال یا قرص واژینال در دسترس است و مستقیماً در واژن استفاده می شود. استروژن موضعی به بازگرداندن ضخامت و رطوبت دیواره واژن کمک می کند و علائم را تسکین می دهد.
• مرطوب کننده های واژینال : مرطوب کننده های واژینال بدون نسخه نیز می توانند برای تسکین خشکی واژن و ناراحتی ناشی از واژینیت آتروفیک استفاده شوند. این محصولات به صورت کرم یا ژل در دسترس هستند و به طور منظم در واژن استفاده می شوند.
• لوبریکانت های واژینال : استفاده از لوبریکانت های واژینال در هنگام مقاربت جنسی می تواند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از خشکی واژن کمک کند.

درمان واژینیت تحریکی

• اجتناب از محرک ها : مهم ترین قدم در درمان واژینیت تحریکی شناسایی و اجتناب از ماده محرک است. این ممکن است شامل تغییر محصولات بهداشتی شوینده های لباس لباس زیر یا سایر مواد شیمیایی باشد که با واژن تماس دارند.
• کرم های استروئیدی موضعی : در موارد شدیدتر واژینیت تحریکی پزشک ممکن است کرم های استروئیدی موضعی را برای کاهش التهاب و خارش تجویز کند.
• کمپرس سرد : کمپرس سرد می تواند به تسکین خارش و سوزش ناشی از واژینیت تحریکی کمک کند.

توجه : مهم است که دوره درمان تجویز شده توسط پزشک را به طور کامل تکمیل کنید حتی اگر علائم بهبود یافته باشند. قطع زودهنگام درمان می تواند منجر به بازگشت عفونت یا مقاومت دارویی شود. همچنین در صورت عدم بهبود علائم پس از درمان یا بدتر شدن آنها باید مجدداً به پزشک مراجعه کنید.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی (در صورت امکان)

در حالی که درمان های پزشکی نقش اساسی در درمان عفونت های واژن دارند برخی از راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به عنوان اقدامات کمکی برای تسکین علائم خفیف و بهبود سلامت واژن مورد استفاده قرار گیرند. تأکید می شود که این راهکارها نباید جایگزین درمان های پزشکی شوند و فقط باید تحت نظر پزشک و در کنار درمان های اصلی به کار گرفته شوند.

برخی از راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی که ممکن است برای عفونت های واژن مفید باشند عبارتند از :

• کمپرس سرد : استفاده از کمپرس سرد یا کیسه یخ پیچیده شده در پارچه تمیز بر روی ناحیه ولو به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه چند بار در روز می تواند به کاهش خارش و سوزش کمک کند.
• حمام سیتز (نشستن در آب گرم) : نشستن در وان آب گرم (نه داغ) به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه ۲-۳ بار در روز می تواند به تسکین ناراحتی و التهاب واژن کمک کند. اضافه کردن نمک اپسوم به آب حمام نیز ممکن است مفید باشد.
• پوشیدن لباس زیر نخی و گشاد : لباس زیر نخی و گشاد به گردش هوا در ناحیه تناسلی کمک می کند و رطوبت را کاهش می دهد که می تواند به جلوگیری از رشد بیش از حد قارچ ها و باکتری ها کمک کند. از پوشیدن لباس های تنگ و ساخته شده از الیاف مصنوعی خودداری کنید.
• اجتناب از دوش واژینال : دوش واژینال (شستشوی داخل واژن با آب یا محلول های خاص) می تواند تعادل طبیعی باکتری های واژن را برهم بزند و خطر عفونت را افزایش دهد. دوش واژینال به هیچ عنوان توصیه نمی شود.
• اجتناب از محصولات بهداشتی معطر و تحریک کننده : از استفاده از صابون های معطر ژل های دوش لوسیون ها اسپری های بهداشتی زنانه دستمال های مرطوب معطر تامپون ها و پدهای معطر و سایر محصولات بهداشتی که حاوی مواد شیمیایی تحریک کننده هستند خودداری کنید. از صابون های ملایم و بدون عطر برای شستشوی ناحیه خارجی واژن استفاده کنید.
• پرهیز از رابطه جنسی تا زمان بهبود : تا زمان بهبود کامل عفونت و رفع علائم از رابطه جنسی خودداری کنید. در صورت داشتن رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید.
• مصرف پروبیوتیک ها (با احتیاط) : برخی مطالعات نشان داده اند که مصرف پروبیوتیک ها (به صورت خوراکی یا واژینال) حاوی لاکتوباسیل ها ممکن است به بازگرداندن تعادل طبیعی باکتری های واژن و پیشگیری از عفونت های واژن به ویژه واژینوز باکتریایی و عفونت قارچی کمک کند. با این حال شواهد علمی در این زمینه هنوز محدود است و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. قبل از مصرف پروبیوتیک ها برای درمان عفونت واژن با پزشک خود مشورت کنید.
• ماست پروبیوتیک (با احتیاط) : استفاده موضعی از ماست پروبیوتیک ساده و بدون قند (حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس) به صورت موضعی بر روی ناحیه ولو یا داخل واژن (با استفاده از تامپون آغشته به ماست) به عنوان یک درمان خانگی برای عفونت قارچی پیشنهاد شده است. با این حال شواهد علمی برای اثبات اثربخشی این روش محدود است و مطالعات بیشتری مورد نیاز است. در صورت استفاده از این روش اطمینان حاصل کنید که ماست ساده بدون قند و حاوی پروبیوتیک های فعال باشد. تأکید می شود که ماست نباید جایگزین داروهای ضدقارچ تجویز شده توسط پزشک شود.
• روغن درخت چای (با احتیاط) : روغن درخت چای دارای خواص ضدقارچی و ضدباکتریایی است و برخی از افراد از آن به عنوان یک درمان خانگی برای عفونت قارچی استفاده می کنند. روغن درخت چای باید حتماً با روغن حامل (مانند روغن نارگیل یا روغن بادام) رقیق شود (به طور معمول ۳-۵ قطره روغن درخت چای در یک قاشق غذاخوری روغن حامل) و سپس به صورت موضعی بر روی ناحیه ولو استفاده شود. روغن درخت چای نباید به صورت خوراکی مصرف شود و نباید به طور مستقیم و بدون رقیق کردن بر روی پوست استفاده شود زیرا می تواند باعث تحریک پوست شود. همچنین شواهد علمی برای اثربخشی روغن درخت چای در درمان عفونت قارچی محدود است و مطالعات بیشتری مورد نیاز است. در صورت استفاده از روغن درخت چای احتیاط کنید و در صورت بروز هرگونه تحریک پوستی مصرف آن را قطع کنید.
• اسید بوریک (با احتیاط فراوان و فقط تحت نظر پزشک) : شیاف های اسید بوریک واژینال گاهی اوقات برای درمان عفونت های قارچی مقاوم به درمان یا عودکننده استفاده می شوند. اسید بوریک دارای خواص ضدقارچی و ضدمیکروبی است. با این حال اسید بوریک یک ماده سمی است و فقط باید تحت نظر پزشک و با احتیاط فراوان استفاده شود. مصرف خوراکی اسید بوریک بسیار خطرناک است و می تواند منجر به مسمومیت شدید شود. زنان باردار یا شیرده نباید از اسید بوریک استفاده کنند.

مهم : راهکارهای خانگی ذکر شده در بالا فقط برای تسکین علائم خفیف و به عنوان اقدامات کمکی در نظر گرفته شده اند و نباید جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک شوند. در صورت مشاهده هرگونه علامت عفونت واژن مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای حفظ سلامت واژن

پیشگیری از عفونت های واژن همیشه امکان پذیر نیست اما رعایت برخی از اقدامات بهداشتی و سبک زندگی می تواند به کاهش خطر ابتلا به این عفونت ها و حفظ سلامت واژن کمک کند :

• رعایت بهداشت مناسب ناحیه تناسلی : روزانه ناحیه خارجی واژن را با آب ولرم و صابون ملایم و بدون عطر بشویید. از شستن داخل واژن (دوش واژینال) خودداری کنید. پس از شستشو ناحیه را به آرامی خشک کنید.
• پوشیدن لباس زیر نخی و گشاد : لباس زیر نخی به گردش هوا کمک می کند و رطوبت را کاهش می دهد. از پوشیدن لباس های تنگ و ساخته شده از الیاف مصنوعی خودداری کنید.
• خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی : پس از شنا ورزش یا تعریق زیاد لباس های خیس یا مرطوب را تعویض کنید و ناحیه تناسلی را خشک نگه دارید.
• اجتناب از محرک ها : از استفاده از محصولات بهداشتی معطر شوینده های لباس قوی دستمال های مرطوب معطر تامپون ها و پدهای معطر و سایر مواد شیمیایی تحریک کننده در ناحیه تناسلی خودداری کنید.
• تغییر منظم تامپون ها و پدها : در دوران قاعدگی تامپون ها و پدها را به طور منظم (حداقل هر ۴-۸ ساعت) تعویض کنید.
• رعایت بهداشت جنسی : در صورت فعال بودن از نظر جنسی از کاندوم برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی استفاده کنید. پس از رابطه جنسی ادرار کنید.
• اجتناب از دوش واژینال : دوش واژینال تعادل طبیعی باکتری های واژن را برهم می زند و خطر عفونت را افزایش می دهد.
• مصرف آنتی بیوتیک ها فقط در صورت لزوم : مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها می تواند تعادل باکتری های واژن را برهم بزند و خطر عفونت قارچی را افزایش دهد. آنتی بیوتیک ها را فقط در صورت تجویز پزشک و طبق دستور مصرف کنید.
• تقویت سیستم ایمنی : داشتن سیستم ایمنی قوی می تواند به بدن در مبارزه با عفونت ها کمک کند. رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید به اندازه کافی بخوابید استرس را مدیریت کنید و ورزش منظم داشته باشید.
• مدیریت دیابت : در صورت ابتلا به دیابت قند خون خود را به خوبی کنترل کنید زیرا دیابت کنترل نشده می تواند خطر عفونت های قارچی واژن را افزایش دهد.
• مراجعه منظم به پزشک : برای معاینات منظم زنان و بررسی سلامت واژن به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

عفونت های واژن مشکلات شایعی هستند که می توانند کیفیت زندگی زنان را تحت تأثیر قرار دهند. در حالی که برخی از راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به تسکین علائم خفیف و بهبود سلامت واژن کمک کنند درمان اصلی و موثر عفونت های واژن نیازمند تشخیص دقیق نوع عفونت توسط پزشک و درمان های پزشکی تجویز شده است. خوددرمانی عفونت های واژن می تواند خطرناک باشد و منجر به عوارض جدی تر شود.

با توجه به تنوع علل و انواع عفونت های واژن و شباهت علائم آنها تشخیص افتراقی دقیق توسط پزشک متخصص ضروری است. پزشک با انجام معاینات و آزمایش های لازم نوع عفونت را مشخص کرده و درمان مناسب (دارویی یا غیردارویی) را تجویز می کند. راهکارهای خانگی ذکر شده در این مقاله فقط می توانند به عنوان اقدامات کمکی و تحت نظر پزشک در کنار درمان های اصلی مورد استفاده قرار گیرند.

پیشگیری از عفونت های واژن با رعایت بهداشت مناسب سبک زندگی سالم و اجتناب از عوامل خطر امکان پذیر است. در صورت مشاهده هرگونه علامت غیرعادی در ناحیه واژن به هیچ وجه خوددرمانی نکنید و فوراً به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام و مناسب می تواند از عوارض جدی تر جلوگیری کند و به بهبود سریع تر شما کمک کند.

پرسش و پاسخ های پرتکرار کاربران در مورد عفونت واژن و درمان خانگی

پرسش ۱ : آیا می توانم عفونت قارچی واژن را فقط با استفاده از ماست درمان کنم و نیازی به دارو ندارم؟

پاسخ : در حالی که ماست پروبیوتیک به عنوان یک درمان خانگی برای عفونت قارچی واژن پیشنهاد شده است و برخی از زنان ممکن است تسکین موقتی علائم را با استفاده از آن تجربه کنند هیچ شواهد علمی قوی وجود ندارد که نشان دهد ماست می تواند به طور موثر عفونت قارچی واژن را درمان کند. ماست نمی تواند جایگزین داروهای ضدقارچ موضعی یا خوراکی شود که توسط پزشک تجویز می شوند. در صورت ابتلا به عفونت قارچی واژن بهترین و موثرترین روش درمان مراجعه به پزشک و استفاده از داروهای ضدقارچ توصیه شده توسط پزشک است. ماست می تواند به عنوان یک اقدام کمکی برای تسکین علائم خفیف در کنار درمان های پزشکی استفاده شود اما نباید به عنوان درمان اصلی در نظر گرفته شود.

پرسش ۲ : آیا دوش واژینال برای تمیز کردن واژن و جلوگیری از عفونت مفید است؟

پاسخ : خیر دوش واژینال به هیچ عنوان توصیه نمی شود و می تواند مضر باشد. واژن به طور طبیعی خود را تمیز می کند و نیازی به دوش واژینال ندارد. دوش واژینال می تواند تعادل طبیعی باکتری های مفید واژن را برهم بزند pH واژن را تغییر دهد و خطر ابتلا به عفونت های واژن بیماری التهابی لگن (PID) و سایر مشکلات سلامتی را افزایش دهد. دوش واژینال نه تنها برای جلوگیری از عفونت مفید نیست بلکه می تواند وضعیت را بدتر کند و علائم عفونت موجود را پنهان کند و تشخیص و درمان را به تاخیر بیاندازد. برای حفظ بهداشت واژن فقط کافی است ناحیه خارجی واژن را با آب ولرم و صابون ملایم بشویید و از استفاده از دوش واژینال خودداری کنید.

پرسش ۳ : چه زمانی باید برای عفونت واژن به پزشک مراجعه کنم؟

پاسخ : در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر باید در اسرع وقت به پزشک متخصص زنان یا پزشک عمومی مراجعه کنید :

• علائم جدید یا غیرعادی در ناحیه واژن مانند تغییر در ترشحات خارش سوزش درد قرمزی یا بوی نامطبوع.
• علائمی که با درمان های خانگی بهبود نمی یابند یا بدتر می شوند.
• عفونت های مکرر واژن (بیش از ۴ بار در سال).
• درد زیر شکم یا تب همراه با علائم واژینیت.
• احتمال ابتلا به عفونت مقاربتی (مثلاً در صورت داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با شریک جنسی جدید یا شریک جنسی مبتلا به عفونت مقاربتی).
• بارداری و تجربه علائم عفونت واژن.
• هرگونه نگرانی در مورد سلامت واژن.

توجه مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط جنبه اطلاع رسانی عمومی دارند و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره تشخیص و درمان پزشکی حرفه ای نیستند. در صورت داشتن هرگونه مشکل سلامتی همیشه به پزشک متخصص مراجعه کنید و از خوددرمانی پرهیز کنید.