دزفول کجاست؟

دزفول شهری در شمال استان خوزستان و در آغوش رودخانه زلال دز، گنجینه ای بی نظیر از تاریخ، فرهنگ و طبیعت است. این شهر باستانی که به «موزه آجری ایران» و «شهر استقامت» شهرت دارد، از دوران عیلامیان تا به امروز، قصه های ناگفته بسیاری را در دل خود جای داده است و هر گوشه اش روایتی شیرین برای شنیدن دارد.

دزفول، نگین خوزستان و شهر رازهای باستانی، فقط یک نقطه بر روی نقشه نیست؛ بلکه مقصدی است که هر مسافری را به دنیای پر رمز و راز خود فرا می خواند. از پل های باستانی اش که رومی ها بنا نهادند تا محله های آجری که هر خشتشان داستانی از گذشته دارد، و از رود پرخروش دز که زندگی را در رگ های شهر به جریان می اندازد تا طبیعت بکر و دست نخورده اطرافش، دزفول آماده است تا قلب هر کاوشگری را تسخیر کند. این شهر دومین شهر بزرگ استان خوزستان از نظر وسعت و جمعیت به شمار می رود و جایگاهی ویژه در تاریخ و تمدن ایران زمین دارد. بیایید با هم به سفری دل انگیز در این شهر بپیوندیم و ابعاد مختلف آن را کشف کنیم.

دزفول بر روی نقشه: قلب تپنده شمال خوزستان

برای آنهایی که در جستجوی دزفول بر روی نقشه ایران هستند، باید بگوییم که این شهر با افتخار در شمال استان خوزستان، در آغوش دامنه های میانی رشته کوه زاگرس و در ساحل شرقی رودخانه دز آرام گرفته است. موقعیت جغرافیایی دزفول، تلفیقی از زیست بوم جلگه ای و کوهپایه ای است که به آن تنوع اقلیمی و طبیعی بی نظیری بخشیده است.

جایگاه دزفول در آغوش زاگرس و کنار رود دز

دزفول با مختصات جغرافیایی تقریبی ۴۸ درجه و ۲۴ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه و ۲۲ دقیقه عرض شمالی، بر ارتفاع ۱۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد. این جایگاه، شهر را در منطقه ای استراتژیک و حیاتی قرار داده است. نزدیکی به رود دز، این شریان پرآب و زلال، نه تنها به کشاورزی منطقه رونق بخشیده، بلکه طبیعت اطراف شهر را نیز به موهبتی بی بدیل تبدیل کرده است. چشم اندازهای سرسبز در فصول سرد و خنکای رودخانه در تابستان، دزفول را به مقصدی چهارفصل برای طبیعت گردان تبدیل کرده است.

همسایگان و مسیرهای دسترسی به دزفول

دزفول از شمال با استان لرستان مرز مشترک دارد، از غرب به شهرستان اندیمشک می رسد و از شرق به استان چهارمحال بختیاری و شهرستان های لالی و اندیکا محدود می شود. در جنوب، همسایه شوشتر و گتوند است و از جنوب غرب نیز با شهرستان شوش همجوار است. این موقعیت، دزفول را به دروازه ای برای ورود به شمال خوزستان و استان های همجوار تبدیل کرده است. فاصله تقریبی دزفول تا اهواز، مرکز استان، حدود ۱۵۰ کیلومتر و تا تهران نیز حدود ۷۲۰ کیلومتر است که دسترسی به آن را از طریق جاده های اصلی و فرودگاه دزفول آسان می سازد.

نامی به بلندای تاریخ: ریشه ها و القاب دزفول

نام هر شهر، قصه ای از گذشته و ریشه های هویتی آن را بازگو می کند. دزفول نیز از این قاعده مستثنی نیست و نام آن، همچون آجرهای کهن بافت تاریخی اش، سرشار از حکایت های ناگفته است.

از دژپل تا دزفول: سفری در ریشه های نام

نام دزفول ریشه ای عمیق در تاریخ دارد و از کلمه «دژپل» یا «دِژپُل» گرفته شده است. در گویش بومی، این نام به «دزفیل» یا «دسفیل» تغییر یافته و سپس به شکل امروزی «دزفول» درآمده است. کلمه «دژ» به معنای سنگر، قلعه یا سکوی دیدبانی است و این نام به قلعه ای اشاره دارد که در کنار پل باستانی شهر برای حفاظت از آن بنا شده بود. برخی تاریخ نگاران نیز بر این باورند که این نام از «پل» و «دز» (قلعه ای که نگهبانان پل در آن ساکن بودند) نشأت گرفته است. در گذشته های دور، دزفول با نام «روناش» یا «قصر روناش» نیز شناخته می شد که یکی از محله های کهن شهر در شرق رود دز بوده و بقایایش هنوز پابرجاست. حتی «اندامیش» نیز نامی بوده که تا اوایل سده سیزدهم هجری به این شهر اطلاق می شده است. برخی نیز با توجه به وجود فیل در ارتش ساسانی و نگهداری آن ها در کنار رودخانه ها، نام «دژپیل» (دژی برای نگهداری فیل) را محتمل می دانند که البته این نظریه نیازمند شواهد بیشتری است.

دزفول، شهر استقامت و موزه آجری ایران

دزفول در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود، القاب افتخارآمیز بسیاری کسب کرده است که هر یک گوشه ای از هویت و مقاومت مردمش را نشان می دهد. «شهر استقامت»، «پایتخت مقاومت ایران» و «شهر موشک ها» (بلد الصواریخ) از جمله این القاب هستند که پس از مقاومت بی نظیر مردم این دیار در دوران جنگ تحمیلی و بمباران های متعدد، به آن اعطا شد. چهارم خرداد، به پاس این ایستادگی، به عنوان «روز دزفول» در تقویم ملی ایران ثبت شده است. همچنین، به دلیل معماری بی نظیر و استفاده گسترده از آجر در بافت تاریخی و خانه های قدیمی اش، دزفول به «موزه آجری ایران» معروف است. هنر کپوبافی، که از صنایع دستی خاص این منطقه است، سبب شده تا دزفول به عنوان «شهر جهانی کپو» نیز شناخته شود.

گذر زمان در دزفول: مروری بر تاریخ پرفراز و نشیب

دزفول، شهری که هلن کنتور، باستان شناس برجسته، آن را «شهری از سپیده دم تاریخ» نامید، میراث دار هزاره ها تاریخ و تمدن است. هر قدم در این شهر، گویی قدم گذاشتن در هزارتوی زمان است.

رد پای تمدن های باستان: از عیلام تا ساسانیان

پیشینه دزفول به هزاره های پیش از میلاد باز می گردد. تپه های باستانی چغامیش در شهرستان دزفول، با قدمتی نزدیک به هفت هزار سال، یکی از قدیمی ترین مراکز تمدنی جهان محسوب می شوند. از این تپه ها، آثاری چون اولین سند دریانوردی جهان و لوح های تکامل موسیقی کشف شده که در موزه های ملی ایران و شیکاگو نگهداری می شوند. باستان شناسان احتمال می دهند که آوان، پایتخت حکومت عیلام، در اطراف دزفول کنونی قرار داشته است. اوج شکوفایی دزفول در دوران ساسانیان بود که پل باستانی دزفول، معروف به «پل رومی»، به دستور شاپور اول ساسانی و با کمک اسیران رومی بر روی رود دز بنا شد. این پل، قدیمی ترین پل آجری جهان است که هنوز پابرجا بوده و نمادی از استقامت معماری ایرانی است. جندی شاپور، اولین دانشگاه جهان در نزدیکی دزفول، نیز در همین دوران شکوفا شد و مرکزی مهم برای علوم پزشکی و فلسفه بود.

دزفول در دوران اسلامی: فراز و فرودهای تاریخی

با ورود اسلام به ایران، دزفول نیز مانند سایر شهرهای خوزستان، تحت حکومت خلفای اموی و عباسی قرار گرفت. اما تاریخ این شهر، همیشه با مقاومت و استقلال طلبی همراه بوده است. در اواسط سده دوم هجری، یعقوب لیث صفاری، دلاور ایرانی و بنیان گذار اولین دولت مستقل ایرانی پس از اسلام، خوزستان و دزفول را به کانون آزادی خواهان تبدیل کرد. آرامگاه یعقوب لیث صفاری، در نزدیکی دزفول، یادگاری از این دوران پرافتخار است. در دوران های بعدی، از جمله صفویه و قاجار، دزفول همچنان جایگاه مهم خود را حفظ کرد و شاهد فراز و فرودهای بسیاری بود.

مقاومت جاودانه: دزفول و روزهای دفاع مقدس

شاید یکی از درخشان ترین برگ های تاریخ معاصر دزفول، دوران جنگ ایران و عراق باشد. این شهر قهرمان، بیش از ۱۶۰ بار مورد حمله موشکی ارتش عراق قرار گرفت و از این رو به «شهر موشک ها» معروف شد. اما مردم دزفول، با وجود بمباران های شدید، هرگز شهر را ترک نکردند و با ایستادگی بی نظیر خود، به نمادی از مقاومت و پایداری تبدیل شدند. اقامه نماز جمعه حتی در زیر شدیدترین حملات، گواه این ایستادگی بود. چهارم خرداد، روز مقاومت و پایداری دزفول، یادآور این حماسه جاودانه است و هر ساله یاد و خاطره شهیدان و ایثارگران این شهر گرامی داشته می شود. دزفول در این جنگ، ۲۶۰۰ شهید تقدیم کشور کرد و پس از جنگ، به پاس این پایداری، به عنوان «شهر نمونه» نامیده شد.

طبیعت دزفول: آمیزه ای از کوه، دشت و آب روان

دزفول فقط شهری تاریخی نیست؛ بلکه آغوشی گرم از طبیعت زیبا و بکر نیز هست. رودخانه خروشان دز، کوهستان های سر به فلک کشیده زاگرس و دشت های سرسبز، مناظری چشم نواز را در این منطقه خلق کرده اند که هر گردشگری را به وجد می آورد.

آب و هوای دزفول: زمستان های دلنشین، تابستان های پرشور

دزفول دارای آب و هوای مدیترانه ای است. این یعنی زمستان هایی دلپذیر و ملایم، با بارش های کافی که به سرسبزی منطقه کمک می کند، و تابستان هایی گرم و شرجی. بهترین زمان برای بازدید از دزفول، از پایان زمستان تا اوایل بهار است که طبیعت به اوج شکوفایی خود می رسد و شهر غرق در سبزی و طراوت می شود. میانگین بارش سالانه حدود ۴۰۰ میلی متر است و دما در زمستان به حدود ۳ درجه سانتی گراد و در تابستان می تواند تا ۴۹ درجه سانتی گراد نیز برسد. اما خنکای رود دز و تفریحگاه های ساحلی اش، تحمل گرمای تابستان را دلپذیرتر می کند.

رود دز، شریان حیات و زیبایی دزفول

رودخانه دز، قلب تپنده دزفول است. این رودخانه زلال و پرآب که از کوه های زاگرس لرستان سرچشمه می گیرد، پس از عبور از سد دز، از میان شهر می گذرد و شریان حیات و آبادانی دزفول است. در طول تاریخ، پنج پل بر روی آن ساخته شده که پل قدیم دزفول مشهورترین آن هاست. ساحل رودخانه دز، به لطف پارک ها و تفریحگاه های متعددی که در اطراف آن ساخته شده اند، به یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری شهر تبدیل شده است. تفریحگاه علی کله، به ویژه در فصول بهار و تابستان، میزبان تعداد زیادی از گردشگران و اهالی منطقه است که برای فرار از گرما و لذت بردن از آب خنک رودخانه به آنجا می آیند.

چشم اندازهای طبیعی: از آبشار شوی تا دشت لاله های واژگون

دزفول سرشار از جاذبه های طبیعی خیره کننده است که هر کدام برای دوستداران طبیعت، تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زند:

• آبشار شوی: یکی از بزرگترین و زیباترین آبشارهای ایران است که در رشته کوه های زاگرس و در منطقه سردشت دزفول واقع شده. مسیر دسترسی به آن خود تجربه ای ماجراجویانه است.
• دریاچه شهیون: این دریاچه که پشت سد دز قرار گرفته، با آب های آبی و کوهستان های سرسبز اطرافش، منظره ای رؤیایی را به نمایش می گذارد و مکانی عالی برای قایق سواری و آرامش است.
• سالن کوه (سلطان کوه): با ارتفاع بیش از ۲۶۰۰ متر، مقصدی عالی برای کوهنوردان و طبیعت گردان است. این منطقه میزبان جاذبه هایی چون سیاه چاله، دشت لاله های واژگون و غارهای متعدد است.
• دره های کول خرسون و توبیرون: این دره های عمیق و پرابهت با دیواره های بلند، درختان کنار و نخل، و آبشارهای کوچک، از جاذبه های پنهان و شگفت انگیز دزفول هستند که تجربه ای هیجان انگیز از طبیعت گردی را ارائه می دهند.
• پارک ملی دز: این پارک ملی که در شمال خوزستان واقع شده، زیستگاه گونه های نادر حیات وحش، از جمله گوزن زرد ایرانی است و با چشم اندازهای رودخانه ای و تالابی، مقصدی عالی برای پرنده نگری و علاقه مندان به محیط زیست است.

فرهنگ و مردم دزفول: آیینه ها و گویش ها

فرهنگ مردم دزفول، آینه ای تمام نما از تاریخ کهن و اصالت دیرینه این سرزمین است. در هر کوچه و بازار و در هر آیین و رسمی، می توان ریشه های عمیق فرهنگی این شهر را مشاهده کرد.

جمعیت و ریشه های کهن و اقوام متنوع

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، شهر دزفول جمعیتی بالغ بر ۲۶۴,۷۰۹ نفر داشته است که آن را به دومین شهر پرجمعیت خوزستان تبدیل می کند. مردم دزفول، مانند سایر نقاط خوزستان، آمیزه ای از گروه های نژادی و قومی مختلف هستند که ریشه هایشان به هزاران سال پیش باز می گردد. ایلامی ها، خوزی ها، پارتیان، پارسیان و سایر اقوام، همگی در شکل گیری هویت فرهنگی این منطقه نقش داشته اند. تحقیقات ژنتیکی نشان می دهد که مردم ایران، از جمله دزفولی ها، عمدتاً از کشاورزان نوسنگی فلات ایران سرچشمه می گیرند که تداوم ژنتیکی خود را حفظ کرده اند.

گویش دزفولی و آوای شیرین سخن

زبان رایج در شهر دزفول، فارسی با گویش دزفولی است. این گویش که با فارسی معیار تفاوت هایی دارد، شیرین و دلنشین است و خود بخشی از هویت فرهنگی مردم دزفول محسوب می شود. علاوه بر آن، در برخی مناطق شهرستان دزفول، مردم به زبان لری (گویش های بختیاری و بالاگریوه ای) و در مناطق جنوبی تر نیز به زبان عربی سخن می گویند. این تنوع زبانی، نشان دهنده غنای فرهنگی و همزیستی اقوام مختلف در این منطقه است.

آیین ها و مراسم مذهبی: از بیرق زدن تا عزاداری محرم

اکثریت مردم دزفول مسلمان و پیرو مذهب شیعه هستند و مراسم مذهبی با شکوه و شور خاصی در این شهر برگزار می شود. آرامگاه های سبزقبا، رودبند و بن جعفر از مهم ترین اماکن مذهبی شهر هستند که زیارتگاه بسیاری از مردم و مسافران محسوب می شوند.

آیین ها و رسوم خاص مردم دزفول نیز از جذابیت های فرهنگی این شهر است:

• بیرق زدن (بیرق زنون): این رسم کهن در شب عید قربان برگزار می شود. به تعداد افراد خانواده حاجی، بیرق های مثلثی شکل در اندازه های مختلف تهیه و در پشت بام منازل نصب می شود. این مراسم با مداحی، دعاخوانی و شعرخوانی محلی همراه است و نمادی از شادی و تبریک بازگشت حاجیان است.
• دست رزون (حنابندان): این مراسم، که در شب قبل از عروسی برگزار می شود، یکی از رسوم دیرینه ایرانی است. عروس و داماد دست و پاهای خود را با حنا تزیین می کنند و حنای باقی مانده را دختران دم بخت به نیت خوش یمنی به دست و پای خود می زنند.
• عزاداری های محرم: مردم دزفول در ایام محرم، به ویژه در تاسوعا و عاشورا، با شور و ارادتی وصف ناپذیر به عزاداری می پردازند. هیئت های عزاداری متعدد در شهر به راه می افتند و مراسمی همچون «علم یراق» (حمل علم های بزرگ و رقصاندن آن ها در مقابل امامزاده رودبند)، «چوب بازی» (نمادی از صحنه جنگ کربلا با طبل و دهل) و «شبیه خوانی» (اجرای نمایش های مذهبی با حضور شخصیت های کربلا) برگزار می شود که بسیار دیدنی و تأثیرگذار است.

موسیقی دزفول: نغمه های دیرین

موسیقی محلی دزفول ریشه های مشترکی با موسیقی شوشتر دارد و نغمه ها و گوشه های محلی بسیاری در این منطقه اجرا می شود. این موسیقی با حس و حال خاص خود، بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ و هنر مردم دزفول است و در مراسم و جشن های مختلف به گوش می رسد.

اقتصاد دزفول: از حاصلخیزی خاک تا هنر دست

دزفول، به لطف خاک حاصلخیز و آب فراوان، همواره یکی از قطب های اقتصادی مهم در استان خوزستان و حتی کشور بوده است. اقتصاد این شهر بر دو پایه محکم کشاورزی و صنایع دستی استوار است.

دزفول، قطب کشاورزی ایران و محصولات شاخص

وجود رودخانه دز و شبکه های مدرن آبیاری، همراه با خاک مرغوب و آب و هوای مناسب، دزفول را به بهشتی برای کشاورزی تبدیل کرده است. این شهرستان از نظر تنوع محصولات کشاورزی در کشور بی نظیر است و قریب به ۶۷ محصول مختلف در آن پرورش و تولید می شود. برخی از مهم ترین محصولات کشاورزی دزفول عبارتند از:

• مرکبات: به ویژه پرتقال دزفول، از مرغوب ترین و سالم ترین مرکبات کشور محسوب می شود. بیش از ۲۰ گونه مختلف مرکبات در این منطقه کشت می شود.
• گل های رز و مریم: دزفول از نظر تولید این گل ها در کشور رتبه بالایی دارد و بخش عمده ای از تولیدات به سایر استان ها و خارج از کشور صادر می شود.
• قلم نی دزفول: این قلم، که از سیصد سال پیش در دزفول کشت می شود، به عنوان مرغوب ترین قلم نی در سطح ملی و جهانی شناخته شده و به اغلب شهرهای ایران و حتی کشورهایی مانند ترکیه و چین صادر می شد.
• سایر محصولات: گندم، جو، برنج، دانه های روغنی، چغندر قند، صیفی جات و انواع گیاهان زینتی نیز به وفور در این منطقه کشت می شوند.

وجود دو شرکت بزرگ کشت و صنعت شهید بهشتی و شهید رجایی و همچنین مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد با سابقه ۵۲ ساله، نشان از اهمیت بالای کشاورزی در دزفول دارد.

صنایع دستی دزفول: کپوبافی، خراطی و ورشوسازی

هنر دست مردم دزفول نیز به اندازه حاصلخیزی زمین هایشان شهرت دارد. صنایع دستی این شهر، نشان از ذوق و مهارت هنرمندان دزفولی دارد و هر قطعه، قصه ای از فرهنگ این دیار را روایت می کند:

• کپوبافی: این هنر زیبا و کاربردی، که ماده اولیه آن چوب کرتک (موجود در بیشه زارهای دزفول) است، سبب شده تا دزفول به عنوان «شهر جهانی کپو» شناخته شود. کپوها با نخ های رنگی تزیین شده و کاربردهای مختلفی دارند.
• خراطی: ابزارهای دست ساز چوبی مانند زیرقلیان، قلیان، شمعدان و… از جمله تولیدات خراطی دزفول هستند که زیبایی و ظرافت خاصی دارند.
• ورشوسازی و قلم زنی: کار بر روی فلزات، به ویژه ورشو، از دیگر هنرهای مردم دزفول است. در کارگاه های ورشوسازی بازار کهنه، ابزارهای چای خوری، سینی و آتشدان ساخته می شوند. قلم زنی روی طلا و نقره و زرگری نیز در این شهر رواج دارد.
• سایر صنایع دستی: نمدمالی و گیوه دوزی نیز از دیگر هنرهای دستی این شهر به شمار می آیند.

جاذبه های دزفول: گشتی در شهر هزاران راز

دزفول شهری است که هر گوشه اش یک جاذبه دیدنی، یک قطعه تاریخی یا یک چشم انداز طبیعی خیره کننده را در خود پنهان کرده است. برای کشف تمام زیبایی های این شهر، باید با دقت و کنجکاوی قدم زد.

میراث باستانی: پل قدیم، جندی شاپور و بافت آجری

معماری و تاریخ دزفول، بخش جدایی ناپذیری از هویت آن است. با قدم زدن در این شهر، می توان به گذشته های دور سفر کرد:

• پل قدیم دزفول (پل رومی): این سازه باشکوه که بیش از ۱۷۰۰ سال قدمت دارد، به دستور شاپور اول ساسانی و با کمک اسیران رومی بر روی رود دز ساخته شده است. این پل، که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد، نمونه ای بی نظیر از مهندسی باستان است.
• بافت تاریخی دزفول (موزه آجری ایران): با وسعتی بیش از ۲۰۰ هکتار، شامل ۲۸ محله و شبکه ای از معابر کهن است. خانه ها، مساجد، ساباط ها (راهروهای مسقف و خنک)، حمام ها و گذرگاه های قدیمی، همگی با آجرکاری های زیبا و منحصر به فرد «خوون» ساخته شده اند. این نوع آجرکاری با تزئینات متنوع و زیبا، دزفول را به «موزه آجری ایران» معروف کرده است.
• آسیاب های آبی دزفول: مجموعه ای از آسیاب های باستانی که بر روی رود دز قرار گرفته اند و نمایانگر مهارت و هوش مردم باستان در بهره برداری از منابع طبیعی هستند.
• شهر باستانی جندی شاپور و تپه های چغامیش: جندی شاپور، نخستین دانشگاه جهان و مرکز علمی مهم دوران ساسانی، در نزدیکی دزفول قرار دارد. تپه های چغامیش نیز با یافته های باستانی بی نظیر، از جمله اولین سند دریانوردی جهان، گواه قدمت این تمدن هستند.
• آرامگاه یعقوب لیث صفاری: آرامگاه این شهریار ایرانی، که اولین دولت مستقل ایرانی پس از اسلام را بنیان نهاد، در جنوب دزفول قرار دارد و زیارتگاه دوستداران تاریخ و فرهنگ است.

بافت تاریخی دزفول با بیش از ۱۱۳ اثر ثبت شده ملی، شامل مساجد، حمام ها و خانه های تاریخی، گنجینه ای از معماری اصیل ایرانی و هنر آجرکاری «خوون» است که این شهر را به «موزه آجری ایران» تبدیل کرده است.

همچنین، بازار قدیم دزفول با راسته های سنتی و معماری قدیمی اش، یکی دیگر از جاذبه هایی است که روح شهر را به نمایش می گذارد. خانه های تاریخی مانند خانه تیزنو، سوزنگر و قلمبر نیز با معماری خاص خود، هر بیننده ای را محو زیبایی می کنند.

اماکن مذهبی و آرامگاه های متبرکه

دزفول، شهری مذهبی است و اماکن مقدس متعددی در آن وجود دارد که هم برای مردم محلی و هم برای مسافران از اهمیت بالایی برخوردارند:

• آرامگاه سبزقبا (محمد بن موسی کاظم): برادر امام رضا (ع) است و یکی از مهم ترین زیارتگاه های شمال خوزستان به شمار می آید.
• مقبره رودبند (سید محمد رودبند): این امامزاده نیز از اماکن مورد احترام مردم دزفول است و محل برگزاری مراسم «علم یراق» در ایام محرم می باشد.
• بقعه بن جعفر (علی بن جعفر): دیگر امامزاده مورد احترام در این شهر است.

زیرساخت ها و امکانات شهری دزفول

دزفول، شهری با قدمت بسیار، از زیرساخت ها و امکانات شهری مناسبی برخوردار است که رفاه و آسایش شهروندان و گردشگران را فراهم می کند.

شهرداری با قدمتی صدساله و توسعه شهری

شهرداری دزفول یکی از کهن ترین شهرداری های کشور و اولین شهرداری استان خوزستان است که در سال ۱۲۹۹ خورشیدی تأسیس شده است. این نهاد با قدمتی بیش از صد سال، نقش مهمی در توسعه و آبادانی شهر ایفا کرده است. دزفول همچنین به عنوان سبزترین شهر استان خوزستان با سرانه فضای سبز ۱۵.۲ متر مربع شناخته می شود که نشان از اهمیت فضای سبز در مدیریت شهری آن دارد.

حمل و نقل و دسترسی: از فرودگاه تا پایانه ها

دزفول از نظر حمل و نقل، شهری مجهز است:

• فرودگاه دزفول: به عنوان تنها فرودگاه شمال خوزستان، پروازهای روزانه به تهران و مشهد را برقرار می کند و دسترسی هوایی به شهر را آسان می سازد.
• پایانه های مسافربری: دزفول دارای یک پایانه بزرگ مسافربری در شرق و یک پایانه محلی در جنوب شهر است که خدمات حمل و نقل زمینی را به شهرها و استان های همجوار ارائه می دهد.
• تاکسیرانی و اتوبوسرانی: سازمان های تاکسیرانی و اتوبوسرانی دزفول نیز با ناوگانی از تاکسی ها و اتوبوس ها، حمل و نقل درون شهری را پوشش می دهند.

همچنین، وجود دو میدان میوه و تره بار بزرگ و ده ها پایانه ترابری، دزفول را به قطب میوه و تره بار و ترابری خوزستان و غرب کشور تبدیل کرده است.

مراکز فرهنگی و تفریحی

دزفول با داشتن چندین سینما (مانند مجتمع فرهنگی سینمایی)، کتابخانه های عمومی متعدد (مانند کتابخانه عمومی مخبر، آیت الله قاضی و رودبند) و رادیو دزفول که برنامه های متنوعی به زبان فارسی و گویش دزفولی پخش می کند، از مراکز فرهنگی فعال در استان به شمار می آید.

سوغات دزفول: طعم و عطر خاطره ها

سفر به دزفول بدون چشیدن طعم سوغات لذیذ و خرید صنایع دستی زیبایش کامل نخواهد شد. هر سوغات، یادگاری شیرین از این شهر کهن است.

از کلوچه های خرمایی و شکری خوش عطر گرفته تا لوزی شکری و معجون کنجد، سوغات دزفول طعم اصالت و شیرینی لحظات سفر را به خانه های شما می آورد.

هنگام بازگشت از دزفول، می توانید سبد سوغاتی خود را با این موارد پر کنید:

• انواع کلوچه: کلوچه های خرمایی، شکری و نمکی دزفول، با طعم و عطر بی نظیر، شهرت زیادی دارند.
• لوزی شکری و نان شیر: از دیگر شیرینی های سنتی این شهر هستند که طعمی خاص و دلنشین دارند.
• معجون کنجد، ارده و شیره (سیلون): این فرآورده های کنجدی، سرشار از انرژی و خواص غذایی هستند و از محبوب ترین سوغات دزفول محسوب می شوند.
• نان کنجدی و قرص نعناع: خوراکی های محلی که طعم و عطر ویژه ای دارند.
• مرکبات: به ویژه پرتقال دزفول، که از محصولات شاخص کشاورزی این منطقه است و می توانید تازه ترین و باکیفیت ترین نوع آن را تهیه کنید.
• صنایع دستی: کپوبافی، خراطی، ورشوسازی و سایر هنرهای دستی دزفول، یادگاری های ارزشمندی هستند که زیبایی و هنر این سرزمین را به خانه شما می آورند.

دزفول، شهری برای کشف و تجربه

سفر به دزفول، نه تنها یک بازدید ساده، بلکه یک تجربه عمیق و چندبعدی است. این شهر باستانی با تاریخ چند هزار ساله، فرهنگ غنی و طبیعت بکر، هر بیننده ای را به تأمل و تحسین وا می دارد.

دزفول، با پل تاریخی اش که نمادی از استقامت است، با بافت آجری اش که روایتی از هنر و معماری را نجوا می کند، با رود دز که شریان حیات و زیبایی آن است، و با مردمانی خونگرم و مهمان نواز که با آیین ها و گویش های شیرین خود، رنگ و بوی خاصی به شهر بخشیده اند، فراتر از یک مقصد گردشگری است. این شهر، دعوتی است به کشف گذشته ای پرشکوه، درک فرهنگی اصیل و تجربه طبیعتی بی نظیر.

پس اگر به دنبال مقصدی هستید که روح و جانتان را با تاریخ و طبیعت پیوند دهد، دزفول، این نگین درخشان خوزستان، آماده است تا شما را در آغوش خود پذیرا باشد و خاطراتی فراموش نشدنی را برایتان رقم بزند. به دزفول سفر کنید و خودتان قصه هزار و یک شب این شهر را از نزدیک لمس کنید.