غذاهای مضر برای آرتروز چه چیزهایی هستند؟
غذاهای مضر برای آرتروز چه چیزهایی هستند؟ بررسی علمی و پزشکی
آرتروز که با نام استئوآرتریت نیز شناخته می شود شایع ترین نوع آرتریت است که میلیون ها نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. سوالی که اغلب برای افراد مبتلا به آرتروز مطرح می شود این است که آیا رژیم غذایی می تواند بر علائم و پیشرفت این بیماری تاثیر بگذارد؟ غذاهای مضر برای آرتروز کدامند؟ پاسخ کوتاه و علمی به این سوال بله است. در واقع برخی از غذاها می توانند التهاب را در بدن افزایش داده و در نتیجه درد و ناراحتی ناشی از آرتروز را تشدید کنند. در مقابل انتخاب های غذایی سالم و مناسب می تواند به کاهش التهاب مدیریت وزن (که فشار بر مفاصل را کم می کند) و بهبود کلی سلامت مفاصل کمک کند.
در این مقاله جامع به بررسی علمی و دقیق غذاهای مضر برای آرتروز می پردازیم. هدف ما ارائه اطلاعات مستند و معتبر به زبان ساده برای عموم مردم است تا با آگاهی از تاثیرات تغذیه بر آرتروز گام های موثری در جهت بهبود کیفیت زندگی خود بردارند.
آرتروز : تعریف علمی و معرفی موضوع
آرتروز یک بیماری مفصلی تخریبی و پیشرونده است که با تخریب غضروف مفصلی مشخص می شود. غضروف بافتی لغزنده و انعطاف پذیر است که سطح استخوان ها را در مفاصل پوشانده و حرکت نرم و بدون اصطکاک مفاصل را تسهیل می کند. در آرتروز غضروف به تدریج تخریب شده و نازک می شود. با از بین رفتن غضروف استخوان های زیرین به هم ساییده می شوند که منجر به درد التهاب سفتی و محدودیت حرکتی در مفصل آسیب دیده می شود.
آرتروز می تواند هر مفصلی را در بدن تحت تاثیر قرار دهد اما بیشتر در مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها لگن ستون فقرات و همچنین مفاصل انگشتان دست و پا شایع تر است. این بیماری با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کند اما عوامل دیگری مانند ژنتیک آسیب های مفصلی چاقی و برخی بیماری های زمینه ای نیز می توانند در بروز و پیشرفت آن نقش داشته باشند.
علائم و نشانه های مرتبط با آرتروز
علائم آرتروز به تدریج و در طول زمان ظاهر می شوند و شدت آن ها می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. شایع ترین علائم و نشانه های آرتروز عبارتند از :
- درد مفصلی : درد معمولاً اولین و اصلی ترین علامت آرتروز است. درد ممکن است در ابتدا فقط پس از فعالیت بدنی یا حرکت زیاد مفصل احساس شود اما با پیشرفت بیماری درد می تواند دائمی شده و حتی در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد. درد آرتروز اغلب به صورت درد عمیق سوزش یا تیرکشنده توصیف می شود.
- سفتی مفصلی : سفتی مفصل به ویژه در صبح ها یا پس از دوره های طولانی بی حرکتی شایع است. این سفتی معمولاً پس از چند دقیقه حرکت و فعالیت مفصل کاهش می یابد.
- محدودیت حرکتی : با پیشرفت آرتروز دامنه حرکتی مفصل آسیب دیده کاهش می یابد و انجام حرکات خاص ممکن است دشوار یا غیرممکن شود.
- تورم مفصلی : التهاب در مفصل می تواند منجر به تورم گرمی و حساسیت به لمس در ناحیه مفصل شود. تورم ممکن است به صورت خفیف یا قابل توجه باشد.
- صدای مفصل : در برخی موارد هنگام حرکت مفصل آسیب دیده ممکن است صداهای تق تق ساییدگی یا خش خش شنیده شود که ناشی از ساییدگی استخوان ها به یکدیگر است.
- تشکیل استخوان های اضافی (استئوفیت) : بدن در واکنش به تخریب غضروف ممکن است استخوان های اضافی در اطراف مفصل تشکیل دهد که به آن ها استئوفیت یا خار استخوانی گفته می شود. این استئوفیت ها می توانند باعث درد و محدودیت حرکتی بیشتر شوند.
شدت و نوع علائم آرتروز در افراد مختلف متفاوت است و به مفصل درگیر مرحله بیماری و عوامل فردی بستگی دارد.
روش های تشخیص علمی و پزشکی آرتروز
تشخیص آرتروز معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی شرح حال بیمار و بررسی های تصویربرداری انجام می شود. روش های تشخیصی رایج عبارتند از :
- معاینه فیزیکی : پزشک مفصل یا مفاصل آسیب دیده را معاینه می کند تا علائمی مانند تورم قرمزی گرمی حساسیت به لمس محدودیت حرکتی و صداهای غیرطبیعی مفصل را بررسی کند. پزشک همچنین در مورد سابقه پزشکی بیمار از جمله علائم مدت زمان آن ها و عوامل تشدیدکننده و تسکین دهنده سوال خواهد کرد.
- تصویربرداری با اشعه ایکس : رادیوگرافی یا عکسبرداری با اشعه ایکس یکی از اولین و رایج ترین روش های تصویربرداری برای تشخیص آرتروز است. اشعه ایکس می تواند تغییرات ساختاری در مفصل مانند باریک شدن فضای مفصلی (ناشی از تخریب غضروف) تشکیل استئوفیت ها و تغییرات استخوانی را نشان دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : ام آرآی یک روش تصویربرداری پیشرفته تر است که تصاویر دقیق تری از بافت های نرم مفصل از جمله غضروف رباط ها و تاندون ها ارائه می دهد. ام آرآی می تواند برای ارزیابی میزان آسیب غضروفی تشخیص آرتروز در مراحل اولیه و بررسی سایر مشکلات مفصلی مانند آسیب های رباطی و پارگی منیسک استفاده شود.
- سایر روش های تصویربرداری : در موارد خاص ممکن است از روش های تصویربرداری دیگری مانند سونوگرافی یا اسکن استخوان نیز استفاده شود. سونوگرافی می تواند برای ارزیابی بافت های نرم و مایع مفصلی مفید باشد در حالی که اسکن استخوان می تواند برای تشخیص التهاب فعال در مفصل استفاده شود.
- آزمایش مایع مفصلی (آرتروسنتز) : در مواردی که تشخیص قطعی نیست یا احتمال وجود سایر بیماری های مفصلی مانند آرتریت روماتوئید یا نقرس مطرح باشد ممکن است پزشک آرتروسنتز را توصیه کند. در این روش پزشک با استفاده از یک سوزن نازک مقداری از مایع مفصلی را از مفصل آسیب دیده خارج کرده و برای بررسی های آزمایشگاهی به آزمایشگاه می فرستد. آنالیز مایع مفصلی می تواند به تشخیص افتراقی آرتروز از سایر بیماری های مفصلی کمک کند.
تشخیص دقیق آرتروز برای تعیین برنامه درمانی مناسب و مدیریت موثر بیماری ضروری است.
روش های درمانی آرتروز : دارویی پزشکی و بالینی
درمان آرتروز با هدف کاهش درد بهبود عملکرد مفصل و کند کردن پیشرفت بیماری انجام می شود. درمان آرتروز معمولاً شامل ترکیبی از روش های غیردارویی و دارویی است.
روش های غیردارویی :
- تغییر سبک زندگی :
- کاهش وزن : کاهش وزن اضافی به طور قابل توجهی فشار وارد بر مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها و لگن را کاهش می دهد و می تواند درد و علائم آرتروز را بهبود بخشد.
- ورزش : ورزش منظم و مناسب نقش کلیدی در مدیریت آرتروز دارد. ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا دوچرخه سواری و تای چی می توانند به تقویت عضلات اطراف مفصل بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد و سفتی کمک کنند.
- فیزیوتراپی و کاردرمانی : فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران می توانند برنامه های ورزشی و توانبخشی اختصاصی برای بهبود عملکرد مفصل و کاهش درد طراحی کنند. آن ها همچنین می توانند آموزش های لازم در مورد استفاده از وسایل کمکی و روش های محافظت از مفاصل را ارائه دهند.
- روش های مکمل و جایگزین : برخی از افراد مبتلا به آرتروز از روش های مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی ماساژ درمانی یوگا و مکمل های گیاهی برای تسکین درد و بهبود علائم استفاده می کنند. با این حال شواهد علمی کافی برای اثبات اثربخشی بسیاری از این روش ها وجود ندارد و قبل از استفاده از آن ها مشورت با پزشک ضروری است.
درمان های دارویی :
- داروهای مسکن :
- استامینوفن : استامینوفن یک مسکن خفیف است که می تواند برای تسکین درد خفیف تا متوسط آرتروز استفاده شود.
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) : داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن ناپروکسن و دیکلوفناک می توانند به کاهش درد و التهاب در مفاصل کمک کنند. این داروها به صورت خوراکی (قرص کپسول) و موضعی (کرم ژل) در دسترس هستند. استفاده طولانی مدت از NSAIDs خوراکی می تواند عوارض جانبی جدی مانند مشکلات گوارشی و قلبی عروقی داشته باشد و باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
- کورتیکواستروئیدها : کورتیکواستروئیدها داروهای ضدالتهاب قوی هستند که می توانند به صورت خوراکی تزریق مفصلی یا موضعی برای کاهش التهاب و درد شدید آرتروز استفاده شوند. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای خوراکی می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد و تزریق مفصلی کورتیکواستروئیدها معمولاً برای تسکین موقت درد در موارد حاد استفاده می شود.
- داروهای موضعی : کرم ها و ژل های موضعی حاوی داروهای مسکن و ضدالتهاب مانند NSAIDs یا کپسایسین می توانند برای تسکین درد موضعی در مفاصل آسیب دیده استفاده شوند. این داروها عوارض جانبی سیستمیک کمتری نسبت به داروهای خوراکی دارند.
- تزریق اسید هیالورونیک : اسید هیالورونیک یک ماده طبیعی است که در مایع مفصلی وجود دارد و به روان سازی و ضربه گیری مفصل کمک می کند. تزریق اسید هیالورونیک به مفصل آسیب دیده می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو کمک کند.
- داروهای تعدیل کننده بیماری (DMARDs) : در موارد خاصی از آرتروز به ویژه زمانی که التهاب قابل توجهی وجود دارد یا بیماری به سرعت پیشرفت می کند ممکن است پزشک داروهای تعدیل کننده بیماری را تجویز کند. این داروها مانند متوترکسات و سولفاسالازین بیشتر در درمان انواع التهابی آرتریت مانند آرتریت روماتوئید استفاده می شوند اما ممکن است در موارد خاصی از آرتروز نیز مفید باشند.
درمان های جراحی :
- جراحی تعویض مفصل : در موارد شدید آرتروز که درد و ناتوانی شدید ایجاد کرده و به درمان های غیرجراحی پاسخ نمی دهد جراحی تعویض مفصل ممکن است گزینه مناسبی باشد. در جراحی تعویض مفصل مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی جایگزین می شود. تعویض مفصل زانو و لگن از جمله جراحی های موفق و رایج برای درمان آرتروز شدید هستند.
- آرتروسکوپی : آرتروسکوپی یک روش جراحی کم تهاجمی است که در آن پزشک با استفاده از یک دوربین کوچک و ابزارهای جراحی ظریف از طریق برش های کوچک وارد مفصل می شود. آرتروسکوپی ممکن است برای برداشتن قطعات غضروف آسیب دیده ترمیم آسیب های بافت نرم و شستشوی مفصل در برخی موارد آرتروز استفاده شود.
انتخاب روش درمانی مناسب برای آرتروز به شدت علائم نوع مفصل درگیر مرحله بیماری وضعیت سلامت عمومی بیمار و ترجیحات فردی بستگی دارد. درمان آرتروز معمولاً یک رویکرد چندجانبه است که شامل ترکیبی از روش های غیردارویی و دارویی است.
راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای مدیریت آرتروز
علاوه بر درمان های پزشکی تغییرات سبک زندگی و راهکارهای خانگی می توانند نقش مهمی در مدیریت آرتروز و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری داشته باشند.
- رژیم غذایی ضدالتهاب : رژیم غذایی نقش مهمی در التهاب بدن ایفا می کند. یک رژیم غذایی غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل ماهی های چرب حاوی امگا ۳ و روغن زیتون می تواند به کاهش التهاب و بهبود علائم آرتروز کمک کند. در مقابل مصرف غذاهای فرآوری شده قندهای تصفیه شده چربی های اشباع و ترانس و گوشت قرمز می تواند التهاب را تشدید کند. در بخش بعدی مقاله به تفصیل درباره غذاهای مضر برای آرتروز صحبت خواهیم کرد.
- مدیریت وزن : حفظ وزن سالم و کاهش وزن اضافی برای افراد مبتلا به آرتروز به ویژه آرتروز مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها و لگن بسیار مهم است. کاهش وزن فشار وارد بر مفاصل را کاهش می دهد و می تواند درد و علائم را بهبود بخشد.
- ورزش منظم : ورزش منظم و مناسب به ویژه ورزش های کم ضربه نقش کلیدی در مدیریت آرتروز دارد. ورزش به تقویت عضلات اطراف مفصل بهبود انعطاف پذیری کاهش درد و سفتی و حفظ وزن سالم کمک می کند. ورزش های مناسب برای افراد مبتلا به آرتروز شامل پیاده روی شنا دوچرخه سواری تای چی و یوگا هستند.
- گرما و سرما درمانی : استفاده از گرما و سرما می تواند به تسکین درد و سفتی آرتروز کمک کند. گرما (مانند حمام گرم کمپرس گرم پد گرم کننده) می تواند به شل شدن عضلات و کاهش سفتی مفصل کمک کند. سرما (مانند کمپرس سرد کیسه یخ) می تواند به کاهش التهاب و بی حس کردن ناحیه دردناک کمک کند.
- استراحت و محافظت از مفاصل : استراحت کافی و اجتناب از فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند برای مدیریت آرتروز مهم است. استفاده از وسایل کمکی مانند عصا زانوبند یا مچ بند می تواند به کاهش فشار بر مفاصل آسیب دیده و بهبود عملکرد آن ها کمک کند.
- مدیریت استرس : استرس می تواند درد آرتروز را تشدید کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن تنفس عمیق یوگا و تای چی می توانند به کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آرتروز کمک کنند.
غذاهای مضر برای آرتروز : لیست سیاه تغذیه ای
همانطور که اشاره شد برخی از غذاها می توانند التهاب را در بدن افزایش داده و علائم آرتروز را تشدید کنند. در اینجا به برخی از مهم ترین گروه های غذایی مضر برای آرتروز اشاره می کنیم :
- قندها و غلات تصفیه شده : مصرف زیاد قندهای تصفیه شده (مانند نوشابه های شیرین آب نبات شیرینی جات دسرها) و غلات تصفیه شده (مانند نان سفید پاستا سفید برنج سفید) می تواند باعث افزایش التهاب در بدن شود. این مواد غذایی به سرعت قند خون را بالا می برند و منجر به ترشح سیتوکین های التهابی می شوند. توصیه می شود مصرف قندهای تصفیه شده و غلات تصفیه شده را به حداقل برسانید و به جای آن ها از غلات کامل (مانند نان سبوس دار برنج قهوه ای جو دوسر) استفاده کنید.
- چربی های اشباع و ترانس : چربی های اشباع (که بیشتر در گوشت قرمز پرچرب محصولات لبنی پرچرب و روغن های گیاهی جامد یافت می شوند) و چربی های ترانس (که در غذاهای فرآوری شده فست فودها و روغن های هیدروژنه وجود دارند) می توانند باعث افزایش التهاب در بدن شوند. چربی های اشباع می توانند تولید پروستاگلاندین های التهابی را افزایش دهند و چربی های ترانس به طور خاص با افزایش نشانگرهای التهابی مرتبط هستند. توصیه می شود مصرف چربی های اشباع و ترانس را محدود کرده و به جای آن ها از چربی های غیراشباع سالم (مانند روغن زیتون روغن کانولا روغن آووکادو آجیل و دانه ها) استفاده کنید.
- گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده : گوشت قرمز (مانند گوشت گاو گوسفند گوساله) و گوشت های فرآوری شده (مانند سوسیس کالباس بیکن هات داگ) حاوی مقادیر زیادی چربی اشباع و ترکیبات پیشرفته گلیکاسیون نهایی (AGEs) هستند که می توانند التهاب را افزایش دهند. همچنین گوشت قرمز حاوی پورین است که می تواند در برخی افراد مبتلا به آرتروز نقرسی علائم را تشدید کند. توصیه می شود مصرف گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده را محدود کرده و به جای آن ها از منابع پروتئینی سالم تر مانند ماهی مرغ بدون پوست حبوبات و توفو استفاده کنید.
- محصولات لبنی پرچرب : محصولات لبنی پرچرب (مانند شیر پرچرب پنیر پرچرب کره خامه) نیز حاوی چربی های اشباع هستند که می توانند التهاب را افزایش دهند. برخی از افراد مبتلا به آرتروز همچنین ممکن است به لاکتوز موجود در لبنیات حساسیت داشته باشند که می تواند علائم را تشدید کند. توصیه می شود مصرف محصولات لبنی پرچرب را محدود کرده و به جای آن ها از محصولات لبنی کم چرب یا بدون چربی و یا جایگزین های گیاهی لبنیات (مانند شیر بادام شیر سویا شیر جو دوسر) استفاده کنید.
- روغن های گیاهی غنی از امگا ۶ : روغن های گیاهی غنی از امگا ۶ (مانند روغن ذرت روغن آفتابگردان روغن سویا) در مقادیر زیاد می توانند باعث افزایش التهاب در بدن شوند. در حالی که اسیدهای چرب امگا ۶ ضروری هستند مصرف بیش از حد آن ها در مقایسه با اسیدهای چرب امگا ۳ می تواند تعادل التهابی بدن را به هم بزند. توصیه می شود مصرف روغن های گیاهی غنی از امگا ۶ را محدود کرده و به جای آن ها از روغن زیتون و روغن کانولا استفاده کنید. همچنین مصرف ماهی های چرب حاوی امگا ۳ را افزایش دهید تا تعادل بین امگا ۶ و امگا ۳ در بدن برقرار شود.
- نمک زیاد : مصرف زیاد نمک (سدیم) می تواند باعث افزایش التهاب در بدن شود. نمک زیاد می تواند به افزایش سیتوکین های التهابی و فشار خون منجر شود که هر دو می توانند علائم آرتروز را تشدید کنند. توصیه می شود مصرف نمک را محدود کرده و به جای نمک از ادویه جات و گیاهان معطر برای طعم دهی به غذا استفاده کنید. همچنین مصرف غذاهای فرآوری شده و فست فودها که معمولاً حاوی نمک زیاد هستند را کاهش دهید.
- الکل : مصرف الکل می تواند التهاب را در بدن افزایش داده و با برخی از داروهای آرتروز تداخل داشته باشد. الکل می تواند باعث افزایش نشانگرهای التهابی و تشدید درد و تورم مفاصل شود. همچنین مصرف الکل می تواند با داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) تداخل داشته و خطر عوارض جانبی گوارشی را افزایش دهد. توصیه می شود مصرف الکل را محدود یا به طور کامل قطع کنید.
- غذاهای حاوی پورین زیاد : پورین یک ترکیب طبیعی است که در برخی غذاها یافت می شود. مصرف غذاهای حاوی پورین زیاد (مانند گوشت های اندام های داخلی (جگر قلوه مغز) صدف و آبزیان آبجو) می تواند باعث افزایش سطح اسید اوریک در خون شود. اسید اوریک بالا می تواند در برخی افراد مبتلا به آرتروز نقرسی منجر به حملات دردناک شود. اگر به آرتروز نقرسی مبتلا هستید توصیه می شود مصرف غذاهای حاوی پورین زیاد را محدود کنید.
- غذاهای حاوی سولانین : برخی از افراد مبتلا به آرتروز ممکن است به غذاهای حاوی سولانین (مانند بادمجان گوجه فرنگی سیب زمینی فلفل دلمه ای) حساسیت داشته باشند. سولانین یک ترکیب طبیعی است که در این گیاهان یافت می شود و برخی از افراد معتقدند که می تواند التهاب را در بدن افزایش دهد. با این حال شواهد علمی قوی برای اثبات این ادعا وجود ندارد و حساسیت به سولانین در افراد مبتلا به آرتروز بسیار متغیر است. اگر مشکوک به حساسیت به سولانین هستید می توانید به طور موقت مصرف این غذاها را محدود کرده و تاثیر آن را بر علائم خود بررسی کنید.
مهم است توجه داشته باشید که تاثیر غذاها بر آرتروز در افراد مختلف متفاوت است و هیچ رژیم غذایی واحدی برای همه افراد مبتلا به آرتروز مناسب نیست. بهترین راهکار مشورت با یک متخصص تغذیه یا پزشک برای طراحی یک برنامه غذایی اختصاصی است که با نیازها و شرایط فردی شما سازگار باشد.
روش های پیشگیری از آرتروز و اقدامات لازم
اگرچه آرتروز یک بیماری پیشرونده است و درمان قطعی ندارد اما اقداماتی وجود دارد که می توان برای کاهش خطر ابتلا به آرتروز و کند کردن پیشرفت آن انجام داد :
- حفظ وزن سالم : اضافه وزن و چاقی یکی از مهم ترین عوامل خطر آرتروز به ویژه آرتروز زانو و لگن است. کاهش وزن اضافی فشار وارد بر مفاصل تحمل کننده وزن را کاهش می دهد و می تواند خطر ابتلا به آرتروز و پیشرفت آن را کاهش دهد.
- ورزش منظم : ورزش منظم و مناسب به ویژه ورزش های کم ضربه به تقویت عضلات اطراف مفاصل بهبود انعطاف پذیری و حفظ وزن سالم کمک می کند. ورزش منظم می تواند خطر ابتلا به آرتروز و پیشرفت آن را کاهش دهد.
- جلوگیری از آسیب های مفصلی : آسیب های مفصلی می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند. اجتناب از آسیب های ورزشی و شغلی استفاده از تکنیک های صحیح ورزشی و محافظت از مفاصل در حین فعالیت های بدنی می تواند به پیشگیری از آرتروز کمک کند.
- رژیم غذایی سالم : رژیم غذایی سالم و متعادل غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل ماهی های چرب و چربی های سالم می تواند به کاهش التهاب در بدن و حفظ سلامت مفاصل کمک کند. محدود کردن مصرف غذاهای فرآوری شده قندهای تصفیه شده چربی های اشباع و ترانس و گوشت قرمز می تواند به پیشگیری از آرتروز کمک کند.
- ترک سیگار : سیگار کشیدن با افزایش التهاب در بدن مرتبط است و می تواند خطر ابتلا به آرتروز و پیشرفت آن را افزایش دهد. ترک سیگار برای سلامت کلی و سلامت مفاصل بسیار مهم است.
- کنترل بیماری های زمینه ای : برخی از بیماری های زمینه ای مانند دیابت فشار خون بالا و بیماری های التهابی می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند. مدیریت و کنترل این بیماری ها می تواند به پیشگیری از آرتروز کمک کند.
با اتخاذ این اقدامات پیشگیرانه و پیروی از یک سبک زندگی سالم می توان خطر ابتلا به آرتروز را کاهش داد و در صورت ابتلا پیشرفت بیماری را کند کرده و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
نتیجه گیری علمی و کاربردی
آرتروز یک بیماری مفصلی شایع و ناتوان کننده است که با تخریب غضروف مفصلی مشخص می شود. رژیم غذایی نقش مهمی در مدیریت علائم و پیشرفت آرتروز ایفا می کند. برخی از غذاها می توانند التهاب را در بدن افزایش داده و درد و ناراحتی ناشی از آرتروز را تشدید کنند. این غذاها شامل قندها و غلات تصفیه شده چربی های اشباع و ترانس گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده محصولات لبنی پرچرب روغن های گیاهی غنی از امگا ۶ نمک زیاد الکل غذاهای حاوی پورین زیاد و در برخی افراد غذاهای حاوی سولانین هستند.
در مقابل یک رژیم غذایی ضدالتهاب غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل ماهی های چرب حاوی امگا ۳ و روغن زیتون می تواند به کاهش التهاب مدیریت وزن و بهبود علائم آرتروز کمک کند. اتخاذ یک سبک زندگی سالم شامل ورزش منظم مدیریت وزن استراحت کافی و مدیریت استرس نیز برای مدیریت آرتروز بسیار مهم است.
با آگاهی از غذاهای مضر و مفید برای آرتروز و پیروی از یک رژیم غذایی سالم و سبک زندگی مناسب افراد مبتلا به آرتروز می توانند گام های موثری در جهت کاهش درد بهبود عملکرد مفصل و بهبود کیفیت زندگی خود بردارند.
پرسش و پاسخ های پرتکرار کاربران
۱. آیا حذف لبنیات به طور کامل برای آرتروز توصیه می شود؟
حذف کامل لبنیات برای همه افراد مبتلا به آرتروز توصیه نمی شود. محصولات لبنی کم چرب یا بدون چربی می توانند بخشی از یک رژیم غذایی سالم باشند و منابع خوبی از کلسیم و ویتامین D هستند که برای سلامت استخوان ها ضروری هستند. با این حال اگر به محصولات لبنی حساسیت دارید یا متوجه شده اید که مصرف لبنیات علائم آرتروز شما را تشدید می کند می توانید مصرف آن ها را محدود کرده یا از جایگزین های گیاهی لبنیات استفاده کنید.
۲. آیا مصرف گلوتن برای آرتروز مضر است؟
برای اکثر افراد مبتلا به آرتروز مصرف گلوتن مضر نیست. گلوتن پروتئینی است که در گندم جو و چاودار یافت می شود. با این حال برخی از افراد مبتلا به آرتروز ممکن است به گلوتن حساسیت داشته باشند یا به بیماری سلیاک مبتلا باشند. در این افراد مصرف گلوتن می تواند التهاب را افزایش داده و علائم آرتروز را تشدید کند. اگر مشکوک به حساسیت به گلوتن هستید می توانید با پزشک خود مشورت کنید و در صورت لزوم رژیم غذایی بدون گلوتن را امتحان کنید.
۳. آیا مکمل های غذایی می توانند به درمان آرتروز کمک کنند؟
برخی از مکمل های غذایی ممکن است در کاهش علائم آرتروز مفید باشند اما شواهد علمی کافی برای اثبات اثربخشی بسیاری از آن ها وجود ندارد. مکمل هایی مانند گلوکزامین و کندرویتین امگا ۳ ویتامین D و زردچوبه ممکن است در برخی از افراد مبتلا به آرتروز به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کنند. با این حال قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی برای آرتروز حتماً با پزشک خود مشورت کنید زیرا برخی از مکمل ها ممکن است با داروها تداخل داشته باشند یا عوارض جانبی داشته باشند.
مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارند و جایگزین نظر متخصص نیستند. برای تشخیص و درمان آرتروز و دریافت توصیه های غذایی اختصاصی حتماً به پزشک متخصص یا متخصص تغذیه مراجعه کنید.