وی ادامه داد: تقریباً همه ما در طول زندگی خود درد معده را تجربه می کنیم ، اما سالانه افراد زیادی به بیماری های دستگاه گوارش مبتلا می شوند. در حالی که برخی از بیماری های دستگاه گوارش بدون علامت هستند یا باعث ناراحتی جزئی می شوند ، برخی دیگر ممکن است درد شدیدی را تجربه کنند یا حتی نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا جراحی داشته باشند.
اگر علائم گوارشی دارید ، مهم است که بدانید دقیقاً چه چیزی دریافت می کنید و چگونه می توانید ناراحتی خود را کاهش دهید. در اینجا پنج مشکل رایج دستگاه گوارش با گزینه های درمانی توصیه شده آورده شده است.
اسید پشت
ریفلاکس اسید که به آن سوزش معده نیز گفته می شود ، یکی از رایج ترین مشکلات معده است. هنگامی که این وضعیت به طور مکرر اتفاق می افتد ، به آن ریفلاکس معده (GERD) گفته می شود ، که یک مورد جدی تر است.
ریفلاکس اسید زمانی اتفاق می افتد که اسید معده از اندام خارج شده و از طریق مری ، لوله ای که دهان را به معده متصل می کند ، عبور کند. این اسید معده می تواند دیواره داخلی مری را تحریک کرده و باعث درد و فشار شود. با گذشت زمان ، این شرایط می تواند آسیب جدی تری به دیواره داخلی مری وارد کند.
علائم بازگشت اسید
درد حاد قفسه سینه نشانه واضحی از ریفلاکس اسید است و به همین دلیل به آن سوزش سر دل نیز گفته می شود. سایر خواص عبارتند از:
– مشکل در بلعیدن
احساس سوزش در قفسه سینه که می تواند در شب شدت یابد
احساس توده ای در گلو
کنار گذاشتن غذای مایع یا ترش
دلایل مختلفی برای تجربه بازگشت اسید وجود دارد.
آنچه می خورید می تواند یک عامل کلیدی باشد: وعده های غذایی زیاد ، غذاهای سرخ کردنی یا وعده های شب آخر و همچنین نوشیدن الکل یا قهوه می توانند منجر به ریفلاکس اسید شوند.
هشدار
اگر علائم اضافی مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس با ریفلاکس اسید را تجربه کردید ، بلافاصله به دنبال پزشک باشید زیرا این ممکن است نشانه حمله قلبی باشد.
گزینه های درمان اسید پشت
درمان ریفلاکس اسید معمولاً با اصلاح شیوه زندگی آغاز می شود.
برای اینکه اسید معده به سختی حرکت کند ، می توانید از آسانسورهای تخت استفاده کنید تا سر تخت بالاتر از پایین باشد. همچنین ، می توانید از گوه بین تخت و تشک استفاده کنید.
اجتناب از غذا خوردن دو ساعت قبل از خواب و تغییر در خوردن از دیگر تغییرات سبک زندگی برای مبارزه با ریفلاکس اسید است. داروهای بدون نسخه نیز مانند آنتی اسیدها می توانند مفید باشند.
اگر داروهای بدون نسخه و اصلاح سبک زندگی هیچ تاثیری در بهبود ریفلاکس اسید ندارند ، ممکن است داروهای تجویز شده یا جراحی لازم باشد.
زخم معده
اگر در دیواره داخلی معده یا در ابتدای روده کوچک به نام اثنی عشر زخم دارید ، احتمالاً نوعی زخم معده خواهید داشت. این شرایط شایع است و می تواند بسیار دردناک باشد.
در گذشته مردم بر این باور بودند که زخم معده نتیجه عواملی در سبک زندگی مانند استرس زیاد یا خوردن غذاهای پرادویه است. اکنون اطلاعات بیشتری در مورد دلایل تشکیل آنها داریم.
آنچه اتفاق می افتد این است که یک باکتری خاص به نام هلیکوباکتر پیلوری یا استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می تواند به مرور زمان به پوشش داخلی معده آسیب برساند.
از عوامل خطرساز تشکیل زخم می توان به سابقه خانوادگی ، مصرف الکل ، سیگار کشیدن و بیماری های کبدی یا کلیوی اشاره کرد. در مواردی که زخم معده نمی تواند نتیجه استرس و غذاهای پرادویه باشد ، اما گاهی اوقات می توانند زخم موجود را تحریک کنند.
علائم قرقره معده
درد حاد که در جایی بین جناغ و ناف ایجاد می شود یکی از مشخصه های زخم معده است. به جز درد ، علائم دیگر زخم معده شامل گلو درد ، حالت تهوع ، استفراغ و بی اشتهایی است.
اما ممکن است فرد علائمی نداشته باشد. با این حال ، اگر علائم شدید دارید ، بلافاصله به دنبال کمک پزشکی باشید. این خصوصیات عبارتند از:
– درد شدید و ناگهانی در شکم
علائم شوک مانند غش ، گیجی ، سبکی سر یا تعریق زیاد
استفراغ خونی ، که ممکن است شبیه خون قرمز روشن یا پودر قهوه باشد
مدفوع تیره ، قیر یا خونین
زخم های معده را می توان با آندوسکوپی فوقانی تشخیص داد. برخی از آزمایش های تشخیصی ممکن است برای تصویربرداری با اشعه ایکس نیاز به نوشیدن مایعات تصویربرداری ویژه مانند باریم داشته باشند.
گزینه های درمان زخم معده
اگر زخم معده تشخیص داده شود ، درمان شامل ترکیبی از اصلاح سبک زندگی و داروها است.
تغییر شیوه زندگی شامل ترک سیگار ، ترک و محدود کردن الکل و کافئین و پرهیز از غذاهایی است که منجر به شعله ور شدن می شود. داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها ، انسداد گیرنده های هیستامین ، مهار کننده های پمپ پروتون و آنتی اسیدها می توانند به درمان زخم معده کمک کنند. اگر زخم معده توسط هلیکوباکتر پیلوری ایجاد شود ، آنتی بیوتیک برای درمان عفونت تجویز می شود.
در مواردی که اکثر زخم ها با درمان مناسب به سرعت بهبود می یابند ، به شما توصیه می شود برای اطمینان از اینکه به بیماری جدی تری مبتلا نشوید ، از کمک پزشکی استفاده کنید.
دیورتیکولوز و دیورتیکولیت
دیورتیکول در صورت عبور کیسه های کوچکی به نام دیورتیکول از روده بزرگ رخ می دهد. دیورتیکول با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کند.
اگر دیورتیکول در روده بزرگ ملتهب شود ، به این بیماری دیورتیکولیت گفته می شود.
علائم دیورتیکولوز و دیورتیکولیت
اغلب ، افراد مبتلا به دیورتیکولوز هیچ علائمی ندارند. علائم رایج دیورتیکولیت – دیورتیکولیت ملتهب – شامل موارد زیر است:
– درد شکم
– تب
– حالت تهوع
– یبوست
با افزایش سن ، انتخاب های غذایی می توانند در دیورتیکولیت نقش داشته باشند. رژیم کم فیبر با چربی حیوانی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. سایر عوامل خطر شامل چاقی ، استعمال دخانیات و استفاده از برخی داروها از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است.
گزینه های درمان دیورتیکولیت
درمان دیورتیکولیت به شدت علائم بستگی دارد.
اگر علائم خفیف باشد ، ممکن است آنتی بیوتیک و رژیم غذایی مایع برای بهبود شرایط کافی باشد. با بهبود علائم ، با افزودن غذاهای جامد به رژیم غذایی ، از سرگیری تدریجی امکان پذیر است. در موارد شدیدتر ، ممکن است لازم باشد به بیمارستان بروید و در صورت ایجاد عوارضی مانند سوراخ شدن یا فیستول ، جراحی ممکن است لازم باشد.
سندرم روده تحریکپذیر
سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه گوارش است. شدت بیماری ممکن است در برخی افراد کم باشد و باعث ناراحتی جزئی شود ، اما برای برخی دیگر این یک بیماری مخرب است که در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند.
علائم سندرم روده تحریک پذیر
علائم سندرم روده تحریک پذیر بسیار متفاوت است ، اما شایع ترین آنها عبارتند از:
– شکم درد
– گرفتگی یا نفخ شکم
– گاز
اسهال یا یبوست یا یکی پس از دیگری
مشکل در اجابت مزاج یا نیاز مکرر و فوری به استفاده از توالت فرنگی
وقتی این علائم ناخوشایند و ناراحت کننده باشند ، بدون هیچ گونه آسیب آشکار یا علائم بیماری در دستگاه گوارش بروز می کنند.
دلایل دقیق سندرم روده تحریک پذیر مشخص نیست. جمعیت میکروبی روده بزرگ ، ناهنجاری در حرکت روده بزرگ ، یا تغییر در نحوه ارتباط و همکاری مغز و روده بزرگ می تواند نقش داشته باشد.
سندرم روده تحریک پذیر در زنان دو برابر مردان است و بیشتر در افراد زیر 50 سال دیده می شود. در مواردی که سندرم روده تحریک پذیر استرس ایجاد نمی کند ، اما ممکن است علائم ناخوشایند آن را بدتر کند.
از آنجا که علائم می توانند به طور مکرر تغییر کنند ، تشخیص سندرم روده تحریک پذیر دشوار است. علاوه بر این ، هیچ آزمایشی برای تشخیص سندرم روده تحریک پذیر وجود ندارد. هنگامی که علائم بیماری ادامه داشته و احتمال سایر اختلالات گوارشی منتفی است ، تشخیص داده می شود.
گزینه های درمان سندرم روده تحریک پذیر
درمان سندرم روده تحریک پذیر معمولاً شامل داروها و شیوه زندگی و تغییر در رژیم غذایی است.
گاهی اوقات می تواند به کاهش مصرف غذاهای FODMAP ، نوعی کربوهیدرات که اغلب با علائم گوارشی همراه است ، کمک کند. خوردن فیبر بیشتر و پرهیز از گلوتن سایر روشهای مفید است. تغییر سبک زندگی مانند ورزش ، کاهش استرس و خواب کافی ممکن است به تخفیف علائم کمک کند.
داروهایی که برای سندرم روده تحریک پذیر تجویز می شوند با هدف خنثی سازی علائمی مانند اسهال ، یبوست و درد شکم هستند.
سندرم روده تحریک پذیر در مقابل بیماری التهابی روده
بیماری التهابی روده به اندازه سندرم روده تحریک پذیر رایج نیست و نباید آن را با آن اشتباه گرفت. بیماری التهابی روده شامل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو است که با التهاب مزمن در دستگاه گوارش همراه است. علائم بیماری التهابی روده شامل کاهش وزن ، درد معده و اسهال است و معمولاً با دارو یا جراحی درمان می شود.
یبوست
نیاز به مدفوع در شرایطی که قادر به انجام آن نیستید ، ممکن است در سایر اختلالات گوارشی یا به خودی خود اتفاق بیفتد. اگرچه یبوست های گاه به گاه طبیعی است ، اما یبوست مزمن می تواند نشانه یک وضعیت ناراحت کننده تر باشد.
علائم یبوست
کمتر از سه بار در هفته مدفوع کنید
مدفوع سفت
– برای اجابت مزاج فشار وارد کنید
احساس انسداد در راست روده که از اجابت مزاج جلوگیری می کند
احساس ناتوانی در تخلیه مدفوع به طور کامل از راست روده
برای تخلیه راست روده به کمک نیاز دارید ، مانند استفاده از دست برای فشار آوردن به شکم یا استفاده از انگشت برای برداشتن مدفوع از رکتوم
اگر دو یا چند مورد از این علائم را داشته باشید ، یبوست بیش از سه ماه مزمن در نظر گرفته می شود.
گزینه های درمان یبوست
یبوست مزمن باید تحت نظر پزشک معالجه شود. یبوست گاه به گاه نیز با ملین های بدون نسخه و اقدامات غذایی مانند افزایش فیبر و آب مصرفی قابل درمان است.
