تغییر کاربری هواپیماهای باربری آمریکایی به بمب‌افکن!/ عکس

تینا مزدکی: به نظر می‌رسد نیروی هوایی ایالات متحده با توجه به موقعیت خود مخصوصا در اقیانوس آرام و اقیانوس هند، جنگنده‌هایی مانند سی-۱۷ گلوبمستر و سی-۱۳۰جی را به بمب افکن‌های سنتی تبدیل کند. همچنین قابلیت جدید استفاده از هواپیمای باری سی-۱۷ به عنوان بمب افکن‌های سنتی به متحدان آمریکا از جمله نیروهای هندی نیز کمک می‌کند تا محدوده ماموریت‌های دوربرد خود را در منطقه اقیانوس هند گسترش دهند.

در واقع بنظر می‌رسد که ایلات متحده نیز بیشتر از این که به پشتیبانی لجستیکی هواپیماهای باری و نفت‌کش‌ها نیاز داشته باشد، به پشتیبانی نظامی آن‌ها نیاز دارد. ارتش ایالات متحده در حال حاضر به متحدان نشان می‌دهد که چگونه از هواپیماهای باری خود را در جهت نظامی استفاده کنند. بسیاری از متحدان ایالات متحده، درست مانند هند، بمب افکن ندارند، اما آنها این هواپیماهای باری را دارند و می‌توانند به عنوان بمب افکن از آنها استفاده کنند.

ژاپن همچنین در حال بررسی گزینه استفاده از هواپیمای حمل و نقل تاکتیکی سی-۲ کاوازاکی برای پرتاب موشک‍‌های ایستاده است. این طرح بهبود دفاع و توانایی ژاپن برای انجام عملیات ضد حمله است. همچنین اخیراً، نیروی هوایی نیروی هوایی ایالات متحده یک تمرین آموزشی را بر روی موشک‌های ام‌سی-۱۳۰جی و سی-۱۷ انجام دادند. سی-۱۷ و ام‌سی-۱۳۰جی می‌توانند برد بیشتری نسبت به سایر بمب‌افکن‌ها داشته باشند و توانایی استقرار موشک‌های دوربرد چالش‌های بیشتری را برای دشمن ایجاد می‌کند.

از اوایل سال ۲۰۲۰، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا آزمایش‌هایی را برای پرتاب پالت‌های موشک‌های کروز واقعی یا شبیه‌سازی شده از هواپیماهای باری انجام داده است تا ببیند آیا آنها می‌توانند مستقر شوند و به هدفی حمله کنند یا خیر. این پروژه با نام راپید دراگون شناخته می‌شود و توسط فرماندهی تحرک هوایی که بر ناوگان بار و تانکر سرویس نظارت دارد نظارت می‌شود.

سی-۱۷ تاکنون یک موشک کروز با برد گسترده موشک هوا به سطح را مستقر کرده است که برد آن حدود ۶۰۰ مایل است. این پروژه فراتر از ارائه قابلیت‌های تهاجمی به ناوگان حمل و نقل است، این هواپیما می‌تواند چیزهایی مانند حسگرها و مسدود کننده‌ها را برای جنگ الکترونیک حمل کند.

C-۱۷ گلوبمستر ۳ و ام‌سی-۱۳۰جی کوماندو ۲ برای انجام تحویل استراتژیک و سریع سوخت و منابع از طریق بارریزی هوایی مستقر شده‌اند. این هواپیمای بزرگ می‌تواند پرسنل را نیز جابجا کند. نیروی هوایی ایالات متحده با این ناوهای حمل و نقل شروع به کار کرد، زیرا تبدیل آن‌ها به بمب افکن نیاز به اصلاحات و آموزش کمتری داشت.

ام‌سی-۱۳۰جی می‌تواند ۲۸۰۰۰ پا را با محموله ۴۲۰۰۰ پوندی بالا برود، بردی معادل ۳۰۰۰ مایل دارد و می‌تواند به اندازه یک بی-۵۲، سلاح‌های دوربرد حمل کند. همچنین می‌تواند از بزرگراه‌های ۳۰۰۰ فوتی و مناطق فرود موقت، جایی که بمب افکن نمی‌تواند فرود بیاید، فرود راحتی داشته باشد. در مقایسه با آن، سی-۱۷ یک غول بزرگ با ظرفیت حمل بار نزدیک به ۱۷۱۰۰۰ پوند است. می‌تواند وسایل نقلیه زرهی، کامیون‌ها، تریلرها را حمل کند و بیش از ۱۰۰ چترباز و تجهیزات همراه آنها را به هوا بفرستد. با توجه به اندازه آن، این هواپیما می تواند سه برابر بیشتر از یک بمب افکن بی-۵۲ مهمات دوربرد حمل کند.

آینده گلوبمسترها و سوپر هرکول

نیروی هوایی ایالات متحده هنوز در حال تکمیل تدارکات این تغییرکاربری است، زیرا این هواپیمابرها باید از فرودگاه‌های بیشتر و سختگیرانه‌تر عبور کنند تا از حملات احتمالی طفره بروند. همچنین‌ مهمات‌ها باید ذخیره و توزیع شوند تا بتوانند به طور موثر کار کنند. در این میان، این برنامه از چشم چین دور نمانده است، زیرا نگران است که این هواپیماهای باری ایالات متحده می‌توانند تعداد زیادی موشک را حمل کنند و ردیابی آنها دشوار خواهد بود.

در مقاله‌ای، یکی از محققان مؤسسه مطالعات هوافضای چین وابسته به نیروی هوایی آمریکا به نقل از مقاله‌ای که در اخبار دفاع ملی چین منتشر شد، می‌گوید: «می‌توان پیش‌بینی کرد که پس از مسلح شدن به مهمات پالت‌شده، سرعت روش توزیع‌شده ارتش آمریکا برای مأموریت‌های ضربتی و ناگهانی این حملات به شدت افزایش خواهد یافت.» راپید دراگون همچنین به عنوان برنامه‌ای مقرون به صرفه در نظر گرفته می‌شود، زیرا استفاده از هواپیماهای باری برای جابه‌جایی سلاح ارزان‌تر از ساخت بمب افکن‌های بیشتر است و ارتش بدون بمب افکن می‌تواند به سرعت، این قابلیت را به هواپیماهای باری خود اضافه کند.

منبع: eurasiantimes

۲۲۷۳۲۳