آنچه باید درباره «کهیر» بدانید

Step to Health به عصر ایران گفت: “کهیر به صورت برجستگی های قرمز رنگ روی پوست است که معمولاً با خارش شدید همراه است.” کهیرها در اندازه های مختلفی وجود دارند و می توانند ناگهان شکل گرفته و ناپدید شوند و هر بار در مکان دیگری ظاهر شوند.

از نظر بالینی ، بیمار باید بیش از شش هفته در سال از این بیماری رنج ببرد تا مبتلا به كهیر مزمن شود. حتی با توجه به زمانهایی که ضایعات پوستی در حالت استراحت هستند.

منشا exact دقیق این بیماری مشخص نیست اما متخصصان تشخیص داده اند که این درمان در کنترل واکنش آلرژیک نقش دارد. برای دستیابی به این هدف به طور کلی آنتی هیستامین ها و تغییرات رژیم غذایی در نظر گرفته می شود.

علائم کهیر مزمن

ضایعات پوستی قرمز نشانه ای واضح از کهیر است و تمایل به حضور در قسمت خاصی از بدن ندارد. از طرف دیگر ، شکل و اندازه کهیر متفاوت است.

علائم در نظر گرفته شده برای تشخیص بالینی کهیر مزمن شامل موارد زیر است:

کهیر قرمز در هر قسمت از بدن

– اشکال متغیر کهیر در اندازه های مختلف با الگوی ظاهر و از بین رفتن

در برخی از قسمت های پوست با ظاهر کهیر تورم ایجاد می شود

ظاهر کهیرهای تحریک کننده به عنوان استرس یا قرار گرفتن در معرض گرما

– خارش شدید

کهیر مزمن و کیفیت زندگی

مطالعه ای در بیمارستان سنت توماس انگلیس نشان داد که کهیر مزمن زندگی اجتماعی بیش از نیمی از بیمارانی را که از این بیماری رنج می برند تحت تأثیر قرار داده است. علاوه بر این ، بیش از نیمی از این افراد احساس می کنند که مسئله زیبایی شناسی تأثیر منفی بر زندگی جنسی آنها دارد.

این وضعیتی است که کهیر مزمن می تواند زندگی کاری افراد را تحت تأثیر قرار داده و باعث عدم حضور آنها در کار شود.

حلقه اجتماعی نزدیک به افراد مبتلا به کهیر مزمن نقش بسیار مهمی دارد. این افراد نباید با اظهارنظرهایی روبرو شوند که عزت نفس آنها را از بین ببرد. افزایش بازخورد منفی می تواند احتمال پایبندی به درمان را کاهش دهد.

کهیر مزمن می تواند در شرایط استرس زا تشدید شود. حتی مانند تراشیدن کهیر به دلیل اضطراب می تواند باعث شود که ضایعات پوستی بعداً آلوده شود.

درمان دارویی

تجویز داروهای ضد حساسیت یکی از اصول درمان مزمن کهیر است. در میان آنها ، آنتی هیستامین ها یکی از رایج ترین ها هستند.

آنتی هیستامین هایی که باعث خواب آلودگی می شوند عبارتند از:

– هیدروکسی زین

– داکسپین

– دیفن هیدرامین

در میان کمترین آنتی هیستامین های شناخته شده ، شاید مشهورترین آن لوراتادین باشد که متعلق به گروه فکسوفنادین و سیتریزین است.

اگر کهیر مزمن التهاب اساسی باشد ، پزشک ممکن است داروهای کورتیکواستروئید و داروهای ضد التهابی برای شما تجویز کند. به دلیل عوارض جانبی ، آنها داروهایی با کاربرد محدود و برای اهداف خاص هستند. معمول ترین نمونه ای که در این زمینه توصیه می شود معمولاً پردنیزون است.

درمان های غیر دارویی

علاوه بر دارو ، اقدامات غذایی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کهیر مزمن نیز مهم است. این اقدامات برای درمان علائم طولانی مدت در نظر گرفته شده است.

اقدامات غیر دارویی برای مبارزه با کهیر مزمن شامل موارد زیر است:

از صابون هایی که طبیعی نیستند و باعث تحریک پوست می شوند خودداری کنید

– از کرم های مرطوب کننده برای آبرسانی به پوست استفاده کنید

– برای جلوگیری از مالیدن پارچه روی پوست ، از لباس راحتی استفاده کنید

در روزهای خارج از منزل ، حتی در روزهای آفتاب ، از ضد آفتاب استفاده کنید.

از محرک های شناخته شده خودداری کنید