اقدامات قبل از مصرف شربت دیفن هیدرامین
به نقل از ایده آل مگ اگر علائم آلرژی فصلی دارید، ممکن است پزشک آزمایش خون یا پوست را برای تأیید و شناسایی آلرژی انجام دهد. آلرژن های رایج شامل گرده، کپک، ریزگردها، موی حیوانات خانگی (مانند سگ و گربه) و آفات (سوسک و موش) است. اگر با استفاده از مداخلات زیست محیطی، مانند کنترل آفات، از به کار بردن مواد حساسیت زا پرهیز کنید، علائم شما بدون استفاده از دارو کاهش پیدا کرده و یا حداقل به داروی بسیار کمتری نیاز خواهید داشت.
اگر با وجود پرهیز از مواد حساسیت زا علائم شما شدید شد، پزشک احتمالاً برای درمان آلرژی یا واکنش های پوستی یک داروی آنتی هیستامین نسل دوم را برای شما تجویز می کند. برخی از این گزینه ها عبارتند از:
- آلگرا (فکسوفنادین)
- کلاریتین (لوراتادین)
- زایزال (لواستریدین)
- Zyrtec (ستیریزین)
کلارینکس (desloratadine)
داروهای جدید در مقایسه با گزینه های نسل اول مانند دیفن هیدرامین، عوارض جانبی کمتری دارند زیرا گیرنده های هیستامین را به طور مستقیم تری مورد هدف قرار می دهند. علاوه بر آن آنتی هیستامین های نسل دوم آنتی کولینرژیک نیستند، بنابراین مانند بنادریل خطرات مرتبط با فعالیت آنتی کولینرژیک در آنها وجود ندارد.
علیرغم اینکه داروهای نسل دوم به علت عوارض جانبی کم ترجیح داده می شوند، پزشک ممکن است به دلایل زیر بنادریل را به عنوان گزینه آنتی هیستامین برای درمان شما تجویز کند:
قبلاً با موفقیت از آن استفاده کرده اید.
برخلاف سایر گزینه های دارویی مقرون به صرفه است.
به عنوان یک درمان کوتاه برای آلرژی ها یا تحریکات پوستی استفاده می شود.
سرماخوردگی هیچ درمانی ندارد. بنادریل دوره سرماخوردگی را کوتاه نمی کند، اما می تواند حساسیت بینی و چشم را کاهش دهد.
اگر از داروها، مکمل ها و ویتامین های خاصی استفاده می کنید باید پزشک خود را در جریان قرار دهید. زیرا ممکن است دیفن هیدرامین با برخی از داروهای مصرفی شما تداخل داشته باشد.
هشدارها و موارد منع مصرف دیفن هیدرامین
استفاده از شربت دیفن هیدرامین برای کودکان زیر 2 سال ممنوع است. زیرا مصرف این دارو باعث غلیظ شدن و چسبندگی ترشحات مجرای تنفسی شده و در نتیجه خطر خفگی را در کودکان افزایش می دهد. همچنین بررسی ها نشان می دهد که مصرف داروی دیفن هیدرامین در کودکان زیر 2 سال باعث ابتلا آنها به اختلالات یادگیری می شود. معمولا پزشکان برخی اشکال دارویی دیفن هیدرامین مانند قرص و کپسول را در کودکان زیر 12 سال تجویز نمی کنند.
بنادریل به عنوان یک داروی ضد کولینرژیک ممکن است علائم برخی بیماری ها را تشدید کرده یا منجر به عوارض جدی شود. در صورت داشتن برخی بیماری های خاص حتما قبل از مصرف دیفن هیدرامین با پزشک خود مشورت کنید، زیرا مصرف دیفن هیدرامین می تواند علائم این بیماری ها را تشدید کرده و وضعیت وخیم تری را ایجاد کند.
این بیماری ها عبارتند از:
بررسی ها نشان می دهد که بین داروهای آنتی کولینرژیک از جمله آنتی هیستامین های نسل اول و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد. بنابراین اگر سابقه خانوادگی آلزایمر یا زوال عقل دارید حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
ممنوعیت مصرف شربت دیفن هیدرامین
همچنین شرایط پزشکی خاصی وجود دارد که مصرف آنتی هیستامین ها را خطرناک کرده یا حتی استفاده از آنها را ممنوع می کند. این موارد عبارتند از:
آلرژی یا حساسیت بیش از حد: اگر به انواع آنتی هیستامین ها حساسیت دارید نباید از داروی بنادریل استفاده کنید زیرا ممکن است علائم آلرژی شما را تشدید کند.
بارداری: بررسی ها نشان می دهند مصرف آنتی هیستامین ها در دوران بارداری با نقایص مادرزادی ارتباط ندارد. اما با این حال برای پیشگیری از هرگونه آسیب احتمالی به سلامت جنین باید از مصرف داروی دیفن هیدرامین در بارداری پرهیز کرد.
شیردهی: آنتی هیستامین ها می توانند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شده و باعث ایجاد مشکلاتی در نوزاد شوند. علاوه بر آن مصرف داروهای آنتی هیستامین می تواند تولید کاهش شیر مادر را کاهش دهد. به همین علت پزشک ها در دوران شیردهی معمولا داروی دیفن هیدرامین را برای مادران تجویز نمی کنند.
افراد 65 ساله و بالاتر: اغلب سالمندان به بیماری های کبدی یا نارسایی کلیه مبتلا هستند. در نتیجه در صورت مصرف آنتی هیستامین کبد و کلیه های این افراد قادر به دفع سموم اضافه از بدن نیستند. این مساله می تواند منجر به تشدید بیماری های کلیه و مسمومیت دارویی شود. به همین علت پزشک برای درمان سالمندان معمولا به جای بنادریل داروهای آنتی هیستامین نسل دوم را تجویز می کند.
گزینه های درمانی مشابه دیفن هیدرامین
علاوه بر دیفن هیدرامین، سایر داروهای آنتی هیستامین نسل اول که برای آلرژی و علائم سرماخوردگی استفاده می شود عبارتند از:
Ala-Hist IR (دگزبرومفنیرامین)
کلر-تریمتون ، آلر-کلر (کلرفنیرامین)
Tavist ، Dayhist Allergy (کلمستین)
همچنین ویستاریل (هیدروکسی زین) جزء داروهای آنتی هیستامین نسل اول است که معمولا برای درمان کهیر و خارش پوست تجویز می شود.
اگر آنتی هیستامین ها در کنترل آلرژی یا کهیر موثر نباشند یا شما قادر به تحمل یا مصرف آنها نباشید، پزشک ممکن است انواع دیگری از داروهای آلرژی مانند سینگولایر (مونتلوکاست) را برای شما تجویز کند. داروی سینگولایر مولکول هایی به نام لکوترین ها را هدف قرار داده و باعث ایجاد مخاط می شود. همچنین متخصصان آلرژی برای درمان کهیرهای مزمن مقاوم به آنتی هیستامین ها، معمولا آمپول های Xolair (omalizumab) را تجویز می کنند که آنتی بادی های ایمونوگلوبولین E را هدف قرار می دهد.
یکی دیگر از گزینه های طولانی مدت، ایمونوتراپی است، در این روش شما را در معرض مقادیر کمی آلرژن قرار می دهند تا شدت آلرژی شما به مرور زمان کمتر شود.
دوز مصرف دیفن هیدرامین
بنادریل هر چهار تا شش ساعت یکبار مصرف شده و در عرض 24 ساعت بیش از شش دوز مصرف نمی شود. این دارو در قرص های 25 میلی گرمی، کپسول ژل 25 میلی گرمی ، قرص های جویدنی 5/12 میلی گرمی و دوزهای 5/12 میلی گرمی محلول وجود دارند.
دوزهای استاندارد بنادریل خوراکی به شرح زیر است:
حداکثر دوز در هر 24 ساعت دوز گروه سنی
6 در صورت لزوم هر چهار تا شش ساعت یکبار 25 تا 50 میلی گرم مصرف شود. بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال
6 هر چهار تا شش ساعت یکبار یک قرص جویدنی 12.5 تا 25 میلی گرمی (قرص بزرگسالان) مصرف شود. کودکان 6 تا 12 سال
به کودکان زیر 6 سال بنادریل خوراکی ندهید، مگر اینکه توسط متخصص اطفال تجویز شود.
بنادریل موضعی را می توان به صورت یک پوشش نازک تا چهار بار در روز و بیش از هفت روز بر روی پوست آسیب دیده قرار داد.
اگر دچار مشکلات کبد یا نارسایی کلیه هستید، ممکن است پزشک دوز کمتری از بنادریل را برای شما تجویز کند. زیرا در صورت ابتلا به این بیماری ها کبد یا کلیه های شما نمی توانند سموم دارو را به طور کامل از بدن دفع کنند در نتیجه خطر مسمومیت دارویی در شما افزایش می یابد.
نحوه مصرف بنادریل
بنادریل را می توان با غذا یا بدون آن مصرف کرد. دارو به سرعت جذب بدن شده و معمولاً ظرف یک ساعت در بدن تاثیر می گذارد. قرص ها و شربت ها را در دمای معمولی اتاق نگهداری کرده و آنها را از گرما و نور مستقیم آفتاب دور نگه دارید. مانند تمام داروها، آن را دور از دسترس کودکان قرار دهید. در صورت مصرف دارو بیش از دوز توصیه شده و مشاهده علائمی مانند تاری دید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
عوارض جانبی دیفن هیدرامین چیست؟
عوارض جانبی ناشی از مصرف دیفن هیدرامین در اغلب موارد خفیف بوده و معمولاً طی چند ساعت برطرف می شود. عوارض جانبی شایع عبارتند از:
- یبوست
- سردرد
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- گرفتگی صدا
- احتقان قفسه سینه
- از دست دادن اشتها
- خشکی دهان، بینی و گلو
- تحریک پذیری، به خصوص در کودکان
اگر هنگام مصرف بنادریل هر یک از عوارض جانبی زیر را تجربه کردید، باید به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید:
- ضعف
- دل درد
- سرگیجه
- تنگی نفس
- تحریک پذیری
- تغییرات بینایی
- دفع دردناک ادرار
- افزایش ضربان قلب
- رنگ پریدگی پوست
- حالت تهوع یا استفراغ
- کم فشاری و کاهش جریان ادرار
- تورم صورت، دهان، زبان یا گلو
هشدارهای مصرف داروی دیفن هیدرامین
- هرگز از دو داروی آنتی هیستامین به طور همزمان استفاده نکنید.
- از منجمد کردن دارو یا نگهداری آن در محیط های سرد پرهیز کنید.
- اگر مبتلا به آبله مرغان یا سرخک هستید نباید از هیچ کرم موضعی حاوی دیفن هیدرامین استفاده کنید.
- اگر بعد از گذشت 3 روز از مصرف دارو علائم بهبودی مشاهده نشد حتما با پزشک خود مشورت کنید.
- در هنگام مصرف به دوز تجویز شده دارو و دستورالعمل های درج شده بر روی جعبه محصول دقت کنید.
- همیشه قبل از مصرف بنادریل همراه با سایر داروها به دلیل خطر تداخلات دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
- بنادریل می تواند باعث خواب آلودگی شود بنابراین اگر قصد رانندگی دارید برای پیشگیری از خطر تصادفات نباید از این دارو استفاده کنید.
- داروی بنادریل را نباید همراه با داروهای ضد افسردگی سیستم عصبی مرکزی (CNS) مانند آرام بخش ها، خواب آورها، داروهای ضد درد یا آرامبخش ها استفاده کنید زیرا می تواند باعث کاهش هوشیاری و یا عوارض جانبی خطرناکی شود.
موارد و مقدار مصرف:
الف) رینیت كهیر ، علائم آلرژی، بیماری مسافرت، پاركینسون.
بزرگسالان و كودكان بزرگتر از 12 سال: از راه خوراكی، مقدار 50-25 میلی گرم 3 الی 4 بار در روز برحسب نیاز، مصرف می شود و یا مقدار 50-10 میلی گرم تزریق وریدی یا به طور عمیق تزریق عضلانی می شود.
كودكان: كودكان كمتر از 12 سال و وزن بیش از 10 كیلوگرم 25- 5/12 میلی گرم به صورت خوراكی روزی 3 الی 4 بار و یا mg/kg 5 در روز در دوزهای منقسم.
روش دیگر تنظیم دوز دارو در كودكان:
کودکان بین 2 الی 6 سال : mg 25/6 از دارو هر 4 تا 6 ساعت حداکثر 5/37 میلی گرم.
کودکان بین 6 الی 12 سال : mg 25-5/12 از دارو هر 4 تا 6 ساعت حداکثر 150 میلی گرم.
ب) سرفه خشك ـ بزرگسالان: از راه خوراكی، مقدار 25 میلی گرم هر 6-4 ساعت مصرف می شود.
كودكان 12-6 ساله: از راه خوراكی، مقدار 5/12 میلی گرم هر 6-4 ساعت مصرف می‌شود. حداكثر مقدار مصرف mg/day 75 است.
كودكان 5-2 ساله: از راه خوراكی، مقدار 25/6 میلی گرم هر 6-4 ساعت مصرف می‌شود. حداكثر مقدار مصرف mg/day 25 است.
مكانیسم اثر
اثر ضدهیستامین: ضدهیستامینها بر روی عضلات صاف نایژه ها، دستگاه گوارش، رحم و عروق بزرگ خونی با هیستامین برای گیرنده های هیستامینی H1 رقابت می كنند؛ این داروها با پیوند به گیرنده های سلولی، از دستیابی هیستامین به این گیرنده ها جلوگیری كرده و موجب سركوب نشانه های آلرژیك ناشی از هیستامین می‌شوند. هرچند كه آنها از آزادسازی هیستامین جلوگیری نمی كنند.
اثر ضد سرگیجه حقیقی، ضد استفراغ و ضد دیسكینزی: اثر ضد موسكارینی مركزی. ضد هیستامینها احتمالاً مسئول این اثرات دیفن هیدرامین است.
اثر ضد سرفه: دیفن هیدرامین با اثر مستقیم بر روی مركز سرفه، رفلكس سرفه را فرو می نشاند.
اثر تسكین بخش: مكانیسم اثر مضعف CNS آن مشخص نیست.
اثر بی حس كننده: دیفن هیدرامین از لحاظ ساختمانی مشابه بیحس كننده های موضعی بوده و از شروع و انتقال تكانه های عصبی جلوگیری می كند. این عمل احتمالاً منشأ اثرات بیحس كننده موضعی دارو است.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
داروهای مهار كننده MAO اثرات ضدكولینرژیك این دارو را طولانی می‌سازد. داروهای سركوب كننده CNS مانند باربیتوراتها، داروهای خواب آور و آرامبخشها ممكن است باعث تضعیف مضاعف CNS شوند. با احتیاط استفاده نمایید.
تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
مصرف دیفن هیدرامین باید چهار روز قبل از انجام آزمونهای پوستی تشخیصی قطع شود. ضد هیستامینها می توانند موجب جلوگیری، كاهش یا مخفی ماندن پاسخهای مثبت آزمون پوستی شوند.
ممكن است باعث كاهش هموگلوبین، پلاكت و گلبول سفید خون شوند.
مکانیسم اثر:
فارماكوكینتیك
جذب: از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود. زمان شروع اثر دارو طی 30-15 دقیقه و حداكثر اثرات آن طی 4-1 ساعت حاصل شده 4 الی 8 ساعت ادامه می یابد.
پخش: به طور گسترده در سرتاسر بدن، از جمله CNS، انتشار می یابد. از جفت عبور كرده و در شیر ترشح می شود. تقریباً 82 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: حدود 60-50 درصد از یك نوبت مصرف خوراكی ، قبل از رسیدن به دستگاه گردش خون عمومی (اثر اولین عبور)، در كبد متابولیزه می شود. در حقیقت، تمام داروی جذب شده طی 48-24 ساعت در كبد متابولیزه می شود.
دفع: نیم عمر دفع پلاسمایی دیفن هیدرامین حدود 9 الی 5/2 ساعت است. این دارو و متابولیتهای آن عمدتاً از طریق ادرار دفع می شوند.
فارماكوكینتیك:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به این دارو یا ضد هیستامینهای دیگر با ساختمان شیمیایی مشابه (مانند كلماستین) ؛ طی حملات حاد آسم (موجب غلیظ شدن ترشحات نایژهای می شود)، مصرف داروهای مهاركننده مونوآمین اكسیداز (MAO) طی دو هفته اخیر.
شیردهی، نوزادان و كودكان نارس متولد شده ( premature)
موارد احتیاط: آسم، هایپرتانسیون، بیماری ایسکمیک قلب، گلوکوم، هایپرپلازی خوش خیم، هایپرتیروئیدی و انسداد پلورودئودنال.
اشكال دارویی:
Injection: 50 mg/ml
Tablet: 25mg
Capsule, Gelatin Coated: 25mg
Solution: 12.5 mg/5ml
اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماكولوژیك: آنتی هیستامین مشتق اتانول آمین نسل اول.
طبقهبندی درمانی: ضدهیستامین (آنتاگونیست گیرنده H1)، ضد استفراغ و ضد سرگیجه حقیقی، ضدسرفه، خواب آور، بیحس كننده موضعی، ضد دیسكینزی (آنتیكولینرژیك، آرام بخش).
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی ضدهیستامینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
1- دیفن هیدرامین تزریقی با اكثر محلولهای تهیه شده برای تزریق وریدی سازگاری دارد، ولی با بعضی از داروها نیز ناسازگار است. سازگار بودن داروها قبل از مخلوط كردن باید بررسی شود.
2- برای جلوگیری از تحریك، محلهای تزریق را باید تغییر داد. تزریق عضلانی دارو به طور عمیق و در داخل عضلات حجیم تجویز می شود.
3- شایع ترین عارضه جانبی طی اوایل درمان خواب آلودگی است، اما معمولاً با ادامه مصرف دارو از بین می رود.
4- محلولهای تزریقی و الگزیر دارو به نور حساسیت دارند و باید از نور محافظت شوند.
نكات قابل توصیه به بیمار
1- به بیمار بیاموزید خواب آلودگی در حین مصرف این دارو بسیار شایع است ولی با ادامه مصرف از شدت آن كاسته خواهد شد.
2- برای پیشگیری از بیماری مسافرت بیمار می بایست دارو را 30 دقیقه قبل از حركت و بعد از آن قبل از هر غذا و خواب (هر 4 تا 6 ساعت) مصرف كند.
2- به بیمار بیاموزید از در معرض آفتاب قرار گرفتن به مدت طولانی خودداری كند.
4- به بیمار بیاموزید در صورتی كه بیخوابی (كه به منظور آن دارو تجویز شده است) بیش از 2 هفته ادامه پیدا كرد با پزشك خود تماس بگیرد.
5- به بیمار تأكید كنید در هنگام مصرف این دارو از مصرف سایر داروهای بدون نسخه كه ممكن است حاوی این دارو باشند خودداری كند و قبل از مصرف با داروساز خود مشورت نمایند.
مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده نسبت به عوارض جانبی ضد هیستامینها حساس تر هستند و بخصوص نسبت به جوانان، درجات بیشتری از سرگیجه، رخوت، هیجان مفرط، خشكی دهان، و احتباس ادرار را متحمل می شوند. نشانه ها معمولاً به كاهش مقدار مصرف دارو پاسخ می دهند.
مصرف در كودكان: دیفن هیدرامین نباید در شیرخواران زودرس یا تازه متولد شده مصرف شود. شیرخواران و كودكان (بخصوص كوچكتر از شش سال) ممكن است در معرض هیجانات مفرط متناقض قرار گیرند.
مصرف در شیردهی: ضدهیستامینها نباید در دوران شیردهی مصرف شوند. اكثر این داروها در شیر ترشح می شوند و شیرخواران رادر معرض خطر هیجانات غیر معمول قرار می دهند. شیرخواران زودرس بخصوص در معرض بروز تشنج قرار دارند.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی : خواب آلودگی، رخوت، سرگیجه، اختلال در حفظ تعادل، سردرد، بیخوابی، بیقراری، سرگیجه حقیقی (در كودكان)، تب، آتاكسی، هیجان، تشنج.
قلبی ـ عروقی: افت فشار خون ، طپش قلب ، تاكیكاردی،.
پوست: حساسیت به نور، كهیر.
چشم، حلق، بینی: تاری دید، دوبینی، خشكی بینی و گلو، وزوز گوش.
دستگاه گوارش: خشكی دهان، تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست، ناراحتی اپیگاستر، بی اشتهایی.
ادراری ـ تناسلی: تكرار ادرار، سوزش ادرار، احتباس ادرار.
خون: لكوپنی، آگرانولوسیتوز، آنمی و ترومبوسایتوپنی.
تنفسی: احساس فشار در قفسه سینه، خسخس، ترشحات نایژهای غلیظ، آنافیلاكسی، احتقان بینی.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: خواب آلودگی (شایع)، حملات تشنجی، اغما، ضعف تنفسی (با مقدار مصرف فوق العاده زیاد)، نشانه های ضدكولینرژیك (خشكی دهان، برافروختگی پوست، مردمك های گشاد و ثابت)، نشانه‌های گوارشی (بخصوص در كودكان).
درمان: در صورت هوشیار بودن بیمار، باید با شربت ایپكا بیمار را وادار به استفراغ كرد و به دنبال آن، برای كاهش جذب بیشتر دارو، می توان از ذغال فعال استفاده كرد. در صورت هوشیار نبودن بیمار و یا بی اثر بودن شربت ایپكا، معده بیمار را شستشو داد. كمی فشارخون را می توان با تنگ كننده های عروق و حملات تشنجی را با دیازپام یا فنیتوئین كنترل كرد. از مصرف داروهای محرك باید خودداری شود.
