کارت مجوز حمل سلاح

برای بسیاری از علاقه مندان به طبیعت و شکار، داشتن کارت مجوز حمل سلاح شکاری، دروازه ای به سوی تجربه های جدید و مسئولانه است. این مجوز که از سوی مراجع ذی صلاح صادر می شود، امکان حمل و نگهداری قانونی سلاح شکاری را فراهم می آورد. دریافت این کارت، فرآیندی دقیق و چندمرحله ای است که متقاضیان باید با دقت آن را دنبال کنند.

ورود به دنیای حمل و نگهداری قانونی سلاح شکاری، مستلزم شناخت کامل قوانین و مقررات مربوطه است. پیچیدگی های اداری و جزئیات حقوقی این فرآیند، می تواند برای بسیاری از افراد گیج کننده باشد. این مسیر، هرچند ممکن است طولانی و پرچالش به نظر برسد، اما با آگاهی و گام برداشتن صحیح، به نتیجه مطلوب خواهد رسید. هدف اصلی در این فرآیند، اطمینان از قرار گرفتن سلاح در دستان افراد مسئول و جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده یا اقدامات غیرقانونی است. این راهنما برای آن دسته از افرادی نگاشته شده است که قصد دارند به صورت قانونی و مسئولانه، سلاح شکاری تهیه و از آن نگهداری کنند.

واقعیت ها و امکان سنجی: آیا گرفتن کارت مجوز حمل سلاح شکاری در ایران میسر است؟

در ایران، گرفتن مجوز اسلحه شکاری امکان پذیر است، اما این امر به طور کلی تنها برای انواع خاصی از سلاح ها و تحت شرایط بسیار دقیق قانونی میسر می شود. سلاح های مجاز شامل تفنگ های شکاری هستند که برای فعالیت های ورزشی یا شکار با رعایت ضوابط محیط زیست کاربرد دارند. این در حالی است که حمل و نگهداری هرگونه سلاح جنگی، کلت کمری، یا حتی کلت های گازی و بادی که شباهت زیادی به سلاح های جنگی دارند، معمولاً ممنوع بوده و مستوجب پیگرد قانونی است. کسی که قصد ورود به این مسیر را دارد، ابتدا باید این تمایز اساسی را به خوبی درک کند تا از هرگونه ابهام یا تخلف سهوی جلوگیری شود. داشتن چنین مجوزی، بیش از هر چیز، نشان دهنده یک تعهد عمیق به رعایت قوانین و حفظ امنیت فردی و اجتماعی است.

مجوز حمل سلاح شکاری به معنای جواز آزاد برای شکار نیست. برای شکار، باید پروانه جداگانه ای از سازمان حفاظت محیط زیست دریافت شود. این دو مجوز با یکدیگر متفاوت هستند و هر یک فرآیند و شرایط خاص خود را دارد. تجربه نشان داده است که عدم آگاهی از این تفاوت ها، می تواند برای متقاضیان مشکل ساز شود. از این رو، تاکید بر شناخت کامل نوع سلاح مورد نظر و هدف از درخواست مجوز، از اهمیت بالایی برخوردار است.

مسیر دریافت کارت مجوز حمل سلاح شکاری: شرایط لازم چیست؟

کسی که قصد دارد برای کارت مجوز حمل سلاح شکاری اقدام کند، باید مجموعه ای از شرایط عمومی و اختصاصی را احراز نماید. این شرایط به دقت تدوین شده اند تا اطمینان حاصل شود سلاح های شکاری تنها در اختیار افراد مسئول و واجد صلاحیت قرار می گیرند. هر یک از این پیش نیازها، گامی مهم در ارزیابی جامع متقاضی به شمار می رود.

پیش نیازهای عمومی: گام های اولیه برای متقاضیان

در گام اول، متقاضی باید دارای برخی شرایط عمومی باشد که برای تمامی افراد درخواست کننده یکسان است. این پیش نیازها، پایه ای برای ورود به فرآیند پیچیده تر احراز صلاحیت فردی و امنیتی محسوب می شوند:

• تابعیت جمهوری اسلامی ایران: تنها شهروندان ایرانی مجاز به درخواست این مجوز هستند.
• حداقل سن ۱۸ سال تمام: افراد باید به سن قانونی رسیده باشند تا مسئولیت های حقوقی حمل سلاح را بپذیرند.
• وضعیت نظام وظیفه: آقایان باید دارای کارت پایان خدمت، کارت معافیت دائم از سربازی، یا گواهی معتبر اشتغال به تحصیل باشند. این شرط نشان دهنده تعیین تکلیف وضعیت نظامی فرد است.

یکی از پرسش های رایج در این مرحله، مربوط به تأثیر معافیت های پزشکی، به ویژه معافیت های اعصاب و روان یا بینایی است. تجربه نشان داده است که برخی از معافیت های پزشکی، به خصوص آن هایی که با سلامت روانی یا قدرت بینایی ارتباط دارند، ممکن است در فرآیند استعلام صلاحیت مانع ایجاد کنند. در چنین مواردی، معمولاً نظر نهایی توسط کمیسیون های پزشکی مراجع صدور مجوز تعیین می شود و متقاضی باید آمادگی ارائه توضیحات و مستندات تکمیلی را داشته باشد. به هر حال، داشتن معافیت پزشکی لزوماً به معنای رد صلاحیت قطعی نیست و هر پرونده به صورت جداگانه بررسی می شود.

احراز صلاحیت فردی و امنیتی: تضمین مسئولیت پذیری

پس از بررسی شرایط عمومی، نوبت به ارزیابی دقیق تر صلاحیت های فردی و امنیتی متقاضی می رسد. این مرحله از اهمیت بالایی برخوردار است و نگاهی عمیق تر به پیشینه و رفتار فرد دارد تا اطمینان حاصل گردد که سلاح در دستان فردی مسئول و قابل اعتماد قرار می گیرد:

• عدم سوء پیشینه کیفری: متقاضی نباید سابقه محکومیت در جرائمی مانند سرقت، قاچاق (به ویژه مواد مخدر)، اعتیاد، جرائم خشن، یا شرارت داشته باشد. حتی سوابق جزئی دعوا یا پرونده های قضایی مربوط به جرائم سبک تر نیز ممکن است مورد بررسی قرار گیرد.
• تایید صلاحیت امنیتی از مراجع ذی ربط: وزارت اطلاعات و سایر نهادهای امنیتی، استعلام های لازم را انجام می دهند تا از عدم وجود هرگونه مشکل امنیتی برای متقاضی اطمینان حاصل کنند.
• سلامت کامل روانی و جسمانی: ارائه تاییدیه از پزشک معتمد و متخصص در زمینه سلامت روان و جسمانی ضروری است. این گواهی تضمین می کند که فرد از نظر فیزیکی و روانی، توانایی حمل و استفاده مسئولانه از سلاح را دارد.
• گذراندن دوره آموزشی تیراندازی: متقاضیان باید یک دوره آموزشی تیراندازی را در اداره اسلحه و مهمات با موفقیت پشت سر بگذارند. البته، دارندگان کارت پایان خدمت سربازی معمولاً تا ۱۰ سال از تاریخ ترخیص، از گذراندن مجدد این دوره معاف هستند. این آموزش ها برای آشنایی با اصول ایمنی و کاربری صحیح سلاح بسیار مهم هستند.

درباره موارد خاصی مانند خالکوبی (تتو) و تاثیر آن بر صلاحیت، تجربه نشان داده است که خالکوبی به خودی خود مانعی برای اخذ مجوز محسوب نمی شود، مگر اینکه نمادی خاص یا مرتبط با گروه های غیرقانونی باشد. ملاک اصلی، سوابق کیفری و امنیتی و سلامت روانی فرد است. متقاضیان باید در فرآیند استعلام و مصاحبه ها، صداقت کامل داشته باشند تا هرگونه ابهام برطرف شود.

مستندات ضروری: چه مدارکی برای درخواست کارت مجوز حمل سلاح شکاری لازم است؟

برای شروع فرآیند درخواست کارت مجوز حمل سلاح، جمع آوری مدارک لازم، مرحله ای حیاتی به شمار می رود. آماده سازی به موقع و کامل این اسناد، می تواند به تسریع فرآیند کمک شایانی کند. معمولاً مدارکی که متقاضی باید ارائه دهد، شامل موارد زیر است:

• مدارک هویتی: اصل و کپی شناسنامه (تمامی صفحات) و کارت ملی (پشت و رو).
• عکس پرسنلی: ۱۲ قطعه عکس ۴×۳ رنگی، جدید، با زمینه سفید و تمام رخ.
• کارت پایان خدمت / معافیت دائم / گواهی اشتغال به تحصیل: برای آقایان، بسته به وضعیت نظام وظیفه.
• گواهی سلامت جسمی و روانی: این گواهی باید از یک پزشک معتمد و متخصص (معمولاً پزشکان معرفی شده از سوی مراجع صدور مجوز) دریافت شده باشد.
• دفترچه شکار: در برخی موارد، برای اثبات علاقه و نیاز به سلاح شکاری، ارائه دفترچه شکار معتبر نیز ممکن است لازم باشد، البته این مورد بیشتر به پروانه شکار مرتبط است تا مجوز حمل.
• سایر مدارک احتمالی: اگرچه گواهی عدم سوء پیشینه معمولاً توسط خود مراجع در فرآیند استعلام انجام می شود، اما در مواردی خاص ممکن است از متقاضی درخواست شود.

نکته مهم این است که تمامی مدارک باید به روز و معتبر باشند. هرگونه نقص یا عدم تطابق در مدارک می تواند فرآیند صدور مجوز را به تأخیر بیندازد یا حتی منجر به رد درخواست شود. از این رو، توصیه می شود پیش از مراجعه، لیست دقیق مدارک را از مرجع مربوطه (ارتش، سپاه، یا نیروی انتظامی) استعلام کرده و با دقت آماده نمایید.

گام به گام تا دریافت کارت: فرآیند اخذ مجوز حمل سلاح شکاری

پس از آماده سازی مدارک و آشنایی با شرایط، نوبت به طی کردن مراحل عملی و اداری برای مجوز اسلحه شکاری می رسد. این فرآیند معمولاً شامل چند گام اصلی است که متقاضیان باید به ترتیب آن ها را دنبال کنند.

انتخاب و تهیه قانونی سلاح شکاری

اولین گام عملی، انتخاب و خرید سلاح شکاری است. این کار باید از طریق مجاری قانونی انجام شود:

1. مراجعه به فروشگاه های مجاز: بهترین و امن ترین راه، خرید سلاح از فروشگاه های دارای مجوز رسمی فروش سلاح و مهمات است. این فروشگاه ها معمولاً خود با فرآیند اداری آشنا هستند و می توانند راهنمایی های لازم را ارائه دهند.
2. خرید از اشخاص حقیقی دارای مجوز: در صورتی که قصد خرید سلاح از فردی را دارید که خود دارای مجوز قانونی است، باید فرآیند انتقال مجوز و مالکیت سلاح را طبق ضوابط قانونی و با حضور در مراجع ذی ربط انجام دهید. این فرآیند نیازمند دقت بیشتری است تا از هرگونه تخلف جلوگیری شود.

مراجعه به مراجع صدور مجوز و تشکیل پرونده

پس از انتخاب سلاح، نوبت به مراجعه به یکی از مراجع صادرکننده مجوز می رسد. هر یک از این مراجع، متقاضیان خاص خود را دارند:

• معاونت اسلحه و مهمات ارتش: این مرجع مسئول صدور مجوز برای عموم مردم و همچنین نظامیان شاغل در ارتش است.
• مرکز اسلحه و مهمات سپاه: برای شاغلین سپاه پاسداران و بسیجیان، این مرکز اقدام به صدور مجوز می کند.
• اسلحه و مهمات نیروی انتظامی: نظامیان شاغل در نیروی انتظامی باید به این مرجع مراجعه کنند.

در این مرحله، پرونده ای برای متقاضی تشکیل می شود و مدارک جمع آوری شده ارائه می گردد. افسر پرونده، اطلاعات لازم را ثبت کرده و متقاضی را برای مراحل بعدی راهنمایی می کند.

مرحله استعلام صلاحیت و پیگیری درخواست

یکی از طولانی ترین بخش های فرآیند، استعلام صلاحیت امنیتی است. در این مرحله، مراجع ذی ربط (مانند وزارت اطلاعات) شروع به بررسی پیشینه و صلاحیت متقاضی می کنند. این فرآیند معمولاً بین ۲ تا ۴ ماه به طول می انجامد و در برخی موارد ممکن است بیشتر نیز شود. متقاضیان باید صبور باشند و از طریق مرجع تشکیل دهنده پرونده خود، وضعیت درخواست را پیگیری کنند. تجربه نشان داده است که پیگیری منظم (اما نه افراطی) می تواند در برخی موارد مفید باشد.

رعایت دقیق مراحل قانونی و صبر، کلید موفقیت در فرآیند اخذ مجوز سلاح است؛ هرگونه اقدام عجولانه یا غیرقانونی، پیامدهای جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت.

دریافت مجوز موقت و کارت دائم: پایان یک مسیر اداری

پس از تأیید صلاحیت، ابتدا یک مجوز موقت برای نگهداری سلاح صادر می شود. این مجوز معمولاً به صورت یک برگه است و به متقاضی اجازه می دهد سلاح خود را در منزل نگهداری کند، اما حق حمل یا استفاده از آن در خارج از منزل را ندارد. پس از صدور مجوز موقت و گذشت زمان لازم، کارت مجوز حمل سلاح دائم صادر خواهد شد. مدت زمان صدور کارت دائم معمولاً حدود دو ماه پس از دریافت مجوز موقت است. این کارت، معتبرترین سند برای حمل و نگهداری قانونی سلاح شکاری محسوب می شود.

شناخت انواع سلاح های شکاری مجاز و محدودیت ها

برای فردی که به دنبال اخذ مجوز اسلحه شکاری است، شناخت دقیق انواع سلاح های مجاز و محدودیت های مربوط به هر یک، بسیار مهم است. در ایران، تنها سلاح های شکاری خاصی برای شهروندان مجاز هستند و هرگونه سلاح جنگی یا شبه جنگی، تحت هیچ شرایطی مجوز حمل و نگهداری دریافت نمی کند.

انواع سلاح های شکاری قابل اخذ مجوز

به طور کلی، سه نوع اصلی از سلاح های شکاری برای شهروندان مجاز شناخته شده اند:

• تفنگ گلوله زنی: این نوع تفنگ ها معمولاً برای شکار پستانداران بزرگ تر مانند گوزن یا گراز مورد استفاده قرار می گیرند.
• تفنگ ساچمه زنی: سلاح های ساچمه زنی بیشتر برای شکار پرندگان کاربرد دارند و مهمات آن ها به جای یک گلوله، شامل تعداد زیادی ساچمه کوچک است.
• تفنگ گلوله زنی با کالیبر کوچک تر (خفیف): این نوع تفنگ ها، که گاهی به خفیف معروفند (معمولاً کالیبر ۲۲.)، بیشتر برای تمرین تیراندازی یا شکار حیوانات کوچک مورد استفاده قرار می گیرند.

قوانین جاری به هر ایرانی اجازه می دهند حداکثر سه قبضه سلاح شکاری با مجوز داشته باشد، البته این تعداد ممکن است بسته به زمان و مقررات جاری تغییر کند. بنابراین، کسی که قصد خرید سلاح چهارم را دارد، باید از طریق مراجع قانونی اقدام به واگذاری یکی از سلاح های قبلی خود کند.

روشن سازی در مورد سلاح های خاص

برخی از نام ها و مدل های سلاح شکاری در میان علاقه مندان رواج دارد که لازم است وضعیت مجوز آن ها شفاف سازی شود:

• برنو: این نوع سلاح (که عمدتاً گلوله زنی است) در صورت داشتن مجوز قبلی و قانونی بودن فرآیند انتقال، می تواند دارای مجوز حمل باشد.
• تفنگ های PCP: این تفنگ ها (Pre-Charged Pneumatic) که نوعی تفنگ بادی پیشرفته هستند، در صورتی که کالیبر آن ها مجاز باشد (معمولاً زیر ۵.۵ میلی متر) و شباهت به سلاح جنگی نداشته باشند، نیازی به مجوز حمل ندارند، اما هرگونه استفاده از آن ها برای شکار، مستلزم دریافت پروانه شکار است.
• تفنگ های تک لول، دولول و پران: این اصطلاحات به ساختار و مکانیزم شلیک سلاح های ساچمه زنی اشاره دارند. در صورت رعایت کلیه شرایط و خرید قانونی، می توان برای این انواع نیز کارت مجوز حمل سلاح دریافت کرد.

توضیح ممنوعیت ها

به یاد داشته باشید که برخی سلاح ها تحت هیچ شرایطی مجوز حمل دریافت نمی کنند و حمل و نگهداری آن ها غیرقانونی است:

• کلت کمری: حمل و نگهداری کلت کمری، به جز برای نیروهای مسلح و مأموران خاص، ممنوع و جرم است.
• کلت های گازی و بادی با شباهت به سلاح جنگی: بر اساس اعلام وزارت دفاع، حمل و نگهداری تفنگ های بادی لول کوتاه و کمری که شباهت به سلاح جنگی دارند و با گاز CO2 مسلح می شوند (که اصطلاحاً به آن ها کلت بادی یا شبه سلاح گفته می شود)، مشمول قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز می شود.
• سلاح های بدون مجوز قبلی: تفنگ هایی که از ابتدا بدون مجوز و به صورت غیرقانونی تهیه شده اند، امکان اخذ مجوز جدید برای آن ها وجود ندارد و باید به مراجع قانونی تحویل داده شوند.

فردی که قصد خرید اسلحه شکاری با مجوز را دارد، باید اطمینان حاصل کند که سلاح مورد نظر از نوع مجاز بوده و تمامی مراحل خرید و انتقال آن به صورت قانونی طی شود. این رویکرد، از مشکلات حقوقی آتی جلوگیری کرده و مسیر دارنده سلاح را شفاف و امن نگه می دارد.

چارچوب های قانونی: قوانین و مقررات حمل و نگهداری سلاح شکاری

داشتن کارت مجوز حمل سلاح شکاری، با مجموعه ای از قوانین و مقررات همراه است که دارنده آن موظف به رعایت آن هاست. این چارچوب های قانونی، برای تضمین امنیت عمومی و مسئولیت پذیری فردی تدوین شده اند و نادیده گرفتن آن ها می تواند پیامدهای جدی حقوقی داشته باشد.

مدت اعتبار و فرآیند تمدید مجوز

مجوز حمل سلاح شکاری، دارای مدت اعتبار مشخصی است که معمولاً ۳ یا ۵ سال می باشد. این مدت اعتبار در زمان صدور مجوز مشخص می شود و پس از پایان آن، دارنده مجوز باید برای تمدید اقدام کند. معمولاً مهلتی ۳ ماهه پس از انقضای مجوز برای تمدید آن در نظر گرفته می شود. تأخیر در تمدید مجوز، می تواند عواقب قانونی، از جمله جریمه نقدی و حتی در موارد شدیدتر، غیرمجاز تلقی شدن سلاح را در پی داشته باشد. برای تمدید مجوز، مدارکی مشابه مدارک اولیه (مدارک هویتی، سلامت، و خود سلاح و مجوز قبلی) مورد نیاز است.

واگذاری و ارث سلاح: انتقال مسئولیت ها

واگذاری یا فروش سلاح دارای مجوز به دیگری، تابع قوانین خاصی است. معمولاً در طول مدت اعتبار مجوز، دارنده سلاح حق واگذاری آن به شخص دیگری را ندارد، مگر در شرایط بسیار خاص و با طی کردن فرآیندهای قانونی دقیق. اگر کسی قصد فروش اسلحه مجاز خود را دارد، باید در زمان مقتضی (معمولاً پس از پایان اعتبار مجوز یا در ماه های پایانی آن) و با مراجعه به مراجع ذی ربط، اقدام به واگذاری قانونی آن کند.

در مورد انتقال سلاح موروثی، ورثه متوفی باید با ارائه گواهی فوت و گواهی انحصار وراثت به اداره اسلحه و مهمات مراجعه کرده تا تکلیف سلاح مشخص شود. این امر می تواند شامل انتقال مجوز به یکی از ورثه واجد شرایط یا تحویل سلاح به مراجع قانونی باشد. سلاح به ورثه زیر ۱۸ سال قابل انتقال نیست و باید تا رسیدن به سن قانونی، نگهداری آن به فرد واجد شرایط دیگر واگذار شود.

حمل سلاح شکاری در مناطق حفاظت شده، حتی در کاور و بدون فشنگ، بدون مجوز خاص ممنوع است و نقض قوانین محیط زیست محسوب می شود.

تمایز مهم: تفاوت بین مجوز حمل سلاح و پروانه شکار

یکی از ابهامات رایج، خلط مفهوم جواز حمل با جواز شکار است. باید به صراحت تاکید کرد که کارت مجوز حمل سلاح شکاری، صرفاً به دارنده اجازه می دهد سلاح خود را به صورت قانونی حمل و نگهداری کند. این مجوز به هیچ عنوان به معنای داشتن حق شکار نیست. برای شکار، هر فرد باید پروانه شکار جداگانه ای را از سازمان حفاظت محیط زیست دریافت کند. این پروانه، زمان، مکان، و نوع حیوانات مجاز برای شکار را مشخص می کند و بدون آن، هرگونه شکار، غیرقانونی محسوب می شود.

مسئولیت های دارنده مجوز: حقوق و وظایف

دارنده مجوز حمل سلاح شکاری، مسئولیت های سنگینی بر عهده دارد که رعایت آن ها برای حفظ امنیت خود و جامعه ضروری است:

• حفظ و نگهداری صحیح و ایمن: سلاح و مهمات باید در مکانی امن و دور از دسترس کودکان و افراد غیرمسئول نگهداری شوند.
• اطلاع رسانی فوری در صورت مفقودی: در صورت مفقود شدن سلاح یا کارت مجوز، دارنده باید بلافاصله مرجع صادرکننده مجوز و پلیس را در جریان قرار دهد.
• محدودیت استفاده از سلاح: سلاح شکاری فقط برای مقاصد ورزشی یا شکار (با پروانه معتبر) و در موارد دفاع مشروع و کاملاً ضروری قابل استفاده است و هرگونه استفاده از آن برای تأمین امنیت شخصی یا ترساندن دیگران، جرم محسوب می شود.
• ممنوعیت حمل در مناطق خاص: حمل سلاح در مناطق حفاظت شده (حتی در کاور)، اماکن عمومی (مانند شهر، بازار، پارک) و در ایام تعطیل خاص، ممنوع است.
• غیرقابل انتقال بودن مجوز: کارت مجوز حمل سلاح به نام شخص صادر می شود و غیرقابل انتقال به شخص دیگری است.

ابهامات رایج و شرایط خاص: پاسخ به پرسش های متداول

در فرآیند گرفتن مجوز اسلحه شکاری، سوالات و ابهامات زیادی برای متقاضیان پیش می آید. تجربه افراد مختلف، نکات مهمی را آشکار می سازد که پرداختن به آن ها می تواند راهگشا باشد.

تاثیر خالکوبی (تتو) و سوابق جزئی بر صلاحیت

همانطور که پیش تر اشاره شد، وجود خالکوبی (تتو) به تنهایی مانعی برای اخذ مجوز محسوب نمی شود، مگر اینکه حاوی نمادها یا پیام هایی باشد که با امنیت عمومی یا قوانین کشور در تعارض باشد. در مورد سوابق قضایی جزئی، مانند پرونده های دعوا یا مسائل کوچک تر، ملاک اصلی عدم وجود سوءپیشینه کیفری است. مراجع استعلام کننده به دقت تمامی سوابق را بررسی می کنند و در صورت تشخیص هرگونه خطر امنیتی یا صلاحیت فردی، درخواست رد خواهد شد.

امکان دریافت مجوز برای خانم ها

بله، خانم ها نیز مانند آقایان، در صورت داشتن کلیه شرایط عمومی و اختصاصی لازم، می توانند برای دریافت کارت مجوز حمل سلاح شکاری اقدام کنند. قوانین مربوط به این موضوع، تفاوتی میان جنسیت قائل نیست و تنها بر اساس صلاحیت های فردی تصمیم گیری می شود.

وضعیت افراد با سابقه اعتیاد یا پرونده قضایی جدی تر

یکی از مهم ترین شروط، عدم سوء پیشینه و نداشتن سابقه اعتیاد است. اگر فردی در گذشته سابقه اعتیاد داشته باشد، حتی با وجود ترک و پاکی کامل، ممکن است در فرآیند استعلام صلاحیت مجوز سلاح با چالش مواجه شود. در چنین مواردی، لازم است مدارک و شواهد محکمی از پاکی و سلامت کامل ارائه شود و تصمیم نهایی با مراجع ذی ربط است.

مدت زمان صدور جواز و پیگیری تاخیر

مدت زمان صدور مجوز موقت و دائم می تواند متغیر باشد. معمولاً فرآیند استعلام صلاحیت امنیتی بین ۲ تا ۴ ماه زمان می برد و پس از آن، صدور مجوز موقت و سپس کارت دائم، حدود ۲ ماه دیگر به طول می انجامد. در صورت تأخیر، بهترین راه پیگیری، مراجعه به مرجع صادرکننده پرونده (معاونت اسلحه و مهمات ارتش، سپاه یا نیروی انتظامی در محل سکونت) و جویا شدن وضعیت درخواست است. متأسفانه یک سامانه متمرکز آنلاین برای پیگیری لحظه ای درخواست ها وجود ندارد.

انتقال مجوز بین مراجع مختلف (ارتش، سپاه)

انتقال مجوز حمل سلاح از یک مرجع (مثلاً ارتش) به مرجع دیگر (مثلاً سپاه) یا برعکس، معمولاً امکان پذیر نیست. هر مرجع، مسئولیت صدور و نظارت بر مجوزهای صادره برای افراد زیرمجموعه خود را دارد. در صورت تغییر وضعیت شغلی یا نیاز به تغییر مرجع، باید فرآیند جدیدی برای دریافت مجوز از مرجع مربوطه آغاز شود.

مجوز برای تفنگ های بدون مجوز قبلی (غیرقانونی)

برای هیچ سلاحی که از ابتدا بدون مجوز و به صورت غیرقانونی تهیه شده باشد، امکان اخذ کارت مجوز حمل سلاح وجود ندارد. چنین سلاح هایی غیرقانونی محسوب می شوند و حمل و نگهداری آن ها جرم است. توصیه اکید، تحویل این سلاح ها به مراجع قانونی است.

حمل سلاح در مناطق حفاظت شده

حمل سلاح شکاری، حتی در کاور و بدون فشنگ گذاری، در مناطق حفاظت شده محیط زیست، بدون دریافت مجوز خاص از سازمان محیط زیست، ممنوع است. مأموران محیط بانی در این مناطق حق دارند خودروها را بازرسی و در صورت مشاهده سلاح بدون مجوز خاص حمل در منطقه، اقدام به توقیف آن نمایند.

خرید سلاح از افراد حقیقی و فرآیند انتقال

خرید سلاح شکاری از اشخاص حقیقی که خود دارای مجوز هستند، قانونی است. اما پس از خرید، فرد خریدار باید برای انتقال مجوز اسلحه به نام خود به اداره اسلحه و مهمات محل سکونت مراجعه کرده و پرونده جدید تشکیل دهد. این فرآیند شامل استعلام صلاحیت خریدار نیز می شود و تا زمانی که مجوز به نام خریدار جدید صادر نشود، حق حمل و نگهداری قانونی با خریدار قبلی است.

مسیر دریافت و نگهداری کارت مجوز حمل سلاح شکاری، مسیری پر از جزئیات و قوانین است که نیازمند توجه و دقت فراوان متقاضیان است. آگاهی کامل از تمامی مراحل، شرایط و مسئولیت ها، نه تنها به سرعت بخشیدن به فرآیند کمک می کند، بلکه تضمین کننده امنیت و سلامت فردی و اجتماعی نیز خواهد بود. همیشه توصیه می شود برای کسب اطلاعات دقیق و به روز، به مراجع رسمی و قانونی مراجعه کرده و از مشاوره های تخصصی بهره مند شد.